My Only Memory

Veranderingen kun je pas waarnemen als je terugkijkt. Heden en verleden staan immers tegenover elkaar: we beseffen dat we ergens beland zijn, maar weten niet hoe het zover kwam. Het leven als een reeks verschuivingen die culmineren in een constante verandering. Vergankelijke verschuivingen die niet te vatten noch te overzien zijn in het heden, maar des te duidelijker worden wanneer we terugblikken. Dat is wat My Only Memory precies is: een terugblik, wetende dat niets ooit hetzelfde zal zijn.

• Juan Domínguez noemt zichzelf een conceptuele clown, magische cowboy, model-poëet en pleziercurator. In de dans- en performancewereld is hij actief als maker en als curator. In 2016 stond hij in de Kaaistudio’s met Between what is no longer and what is not yet, op uitnodiging van a.pass.

The light crushes me to the ground, I cannot move, I know what's going to happen, I am going to get euphoric, and later... the fall. I get full of dust, I don’t care at all. There I am, among all the shit. And suddenly I see that multicolored caterpillar, I would like to be its size. How long have we been looking at each other? I turn around and I see the world far from me, I move away more and more. I no longer perceive anything, there is nothing concrete... and now I get close again at great speed, I get too close, boom, I'm already inside