PAY WHAT YOU CAN: van experiment naar beleid
In het kader van ons langetermijnproject How to Be Many? zette Kaaitheater het afgelopen jaar in op een ‘Pay What You Can’-experiment voor de ticketverkoop.
Vanaf september 2022 is het niet langer een experiment, maar beleid.
In het kader van ons langetermijnproject How to Be Many? zette Kaaitheater het afgelopen jaar in op een ‘Pay What You Can’-experiment voor de ticketverkoop.
Vanaf september 2022 is het niet langer een experiment, maar beleid.
Om het experiment te kunnen evalueren, hadden we behoefte aan informatie. Daarom koppelden we een online mini-enquête aan elke ticketaankoop (totaal van 9.753 aankopen tussen september 2021 en eind april 2022). We vroegen naar de leeftijd, hoe vaak men Kaaitheater bezocht, hoe het ‘Pay What You Can’-systeem beviel, etc. Daarnaast was er ruimte voorzien om vrijblijvend een boodschap voor ons achter te laten. Velen onder jullie maakten daar gebruik van. We hebben deze berichten met aandacht én plezier gelezen, veel dank!
“I think it’s a fantastic experiment and I’m curious how it will evolve!”
Wel, we delen hier graag onze bevindingen na dat jaar van experimenteren.
6 redenen om ermee door te gaan
- Solidariteit in de praktijk.
Dankzij dit ‘Pay What You Can’-systeem wordt theaterbezoek voor een aanzienlijke groep mensen toegankelijker. Niet alleen kon 22% van de respondenten daardoor vaker naar Kaaitheater komen, het trok ook 19 % over de streep om een ticket te kopen.
“It makes me feel like Kaai really aknowledges that we live in an unequal society and is trying to make art available to the many. I could afford to go to the theatre once a week at this price while before it would be once a month.” *
“Je trouve cela bien tant que le théâtre a assez de moyens pour fonctionner.” *
“Als het werkt vind ik het niet erg wat meer te betalen zodat minder draagkrachtigen minder kunnen betalen, maar werkt het?”
- Ticketinkomsten blijven stabiel.
De vooropgestelde gemiddelde inkomsten per betalend zitje worden behaald. Vooral omdat er voldoende mensen zijn die niet kiezen voor de laagste prijscategorieën, maar de suggestieprijs of zelfs hoger betalen. De publieksreacties geven dat ook aan:
“Een stimulans om meer te betalen.”“Great and generous idea. And I paid full.”
Het werkt dus. Ook omdat we vrijkaarten gereduceerd hebben, en geen abonnementen of andere kortingen hanteren.
- Grote interesse van collega’s uit binnen- en buitenland.
Velen zijn nieuwsgierig naar het experiment, en overwegen om het systeem ook (deels) in te voeren. Dankzij de enquêtes en onze eigen gegevens kunnen we de resultaten delen met het professionele veld. Velen volgen ondertussen ons voorbeeld.
“Fantastisch idee! Ik zou dit ook graag zien in andere cultuurhuizen.”
- Opvallend veel jong en nieuw publiek.
25% van de respondenten komt voor het eerst, en sinds december komt 11 % voor de tweede keer. We hopen dus stilaan een nieuw publiek aan ons te kunnen binden. 45% van de respondenten is onder de 35. We schrijven deze tendens toe aan een wisselwerking tussen het prijsbeleid en het aanbod zelf: we nodigen organisaties uit die zelf programma’s maken, en we leggen zelf ook nieuwe accenten in de programmering.
- Aanmoediging door publiek.
Van de talloze korte en krachtige signalen zoals“Excellent!”, “De toekomst!”, “Superbe!” tot complimenten zoals “Gedurfd. Systeem van vertrouwen dat echt gewaardeerd wordt.” Of “C’est une façon démocratique d’accéder à la culture, on adore.” Tot “Very good, inclusive for all, and, in a way, empowering.” Kortom, het systeem wordt overwegend positief onthaald.
- De Most Audacious Project Award winnen van Visit.Brussels
Deze Award bevestigt dat, naast de vele stemmen van het publiek, ook een professionele jury met leden uit de toeristische sector, academische wereld en de pers, het project niet alleen gedurfd vinden, maar het ook een duurzame toekomst gunnen.
Goed nieuws: ook in samenwerking met de vele partners blijft het systeem in gebruik.
Nu we gedurende een langere periode een groot deel van ons programma aanbieden bij partnerhuizen in Brussel en de Vlaamse Rand, hebben we met elk van hen bekeken hoe we, voor een bepaald contingent plaatsen, ons prijsbeleid konden verderzetten. Dankzij de openheid en het vertrouwen van elk van de partners, kunnen we het PWYC-beleid overal verderzetten. Dank daarvoor!
3 zaken die we anders gaan aanpakken
“Heel vervelend deze enquête bij elke aankoop te moeten invullen.”
De verplichte enquête laten we los, maar er blijft ruimte om te reageren op ons ticketbeleid. We danken iedereen voor het invullen ervan gedurende het afgelopen jaar; het heeft ons veel geleerd en geholpen om het beleid te verdedigen.
“It would be interesting to know what the results are!”
We zullen, vooral op de website, de resultaten en de inzichten rond ‘Pay What You Can’ blijven delen met het publiek.
“Het is fijn, maar ook nogal dwingend en speelt wat in op een sluimerend schuldgevoel (al weet ik niet of dat zo erg is).”
Deze feedback heeft geleid tot kleine aanpassingen in onze toelichting. We willen zo precies mogelijk onze motieven formuleren, zonder mensen te stigmatiseren. Maar dat het systeem een zelfreflectie met zich meebrengt, dat kunnen we niet vermijden. Of zoals deze bezoeker schrijft:
“It makes me think about money completely differently.”
3 terugkerende opmerkingen die een antwoord verdienen
“Ik zou graag terug een abonnement nemen.” en “Ik vond het vroegere systeem met abonnementen beter en zeker ook democratisch.”
Er zijn veel voordelen verbonden aan abonnementen, zowel voor Kaaitheater (vroege verkoop van grotere aantallen tickets), als voor de bezoeker (planning en engagement van tevoren, mooie kortingen). Deze kortingen zijn echter alleen lucratief voor de bezoeker die vaak komt. Daarom wil Kaaitheater elk los ticket aanbieden volgens een PWYC-tarief, om zo elke potentiële bezoeker de kans te geven volgens de draagkracht een ticket te kopen.
“I love it! But I always have the tendency to pay less than I should, so it might not be the most beneficial ;-)”
“Het is zeer moeilijk in te schatten wat een faire prijs is”.
Ten eerste, de verschillende prijscategorieën die we hanteren zijn gelinkt aan de kostprijs van de voorstelling. Een grote zaalvoorstelling, met veel techniek of performers, is meestal duurder dan een kleine voorstelling. Dat zie je terug in de opties en de suggestieprijs. Ten tweede, je keuze voor een prijs is niet de weerspiegeling van je waardering voor de voorstelling, maar is verbonden met hoeveel je – ongeacht je leeftijd – kan betalen voor een voorstelling van een bepaalde categorie (grote zaal, internationaal, kleine zaal, lezing, …). Ten derde, er bestaat een eenvoudige truc om piekeren te vermijden: de suggestieprijs! Reacties als “suggestieprijs is een handige prijsindicator.” en “Blij dat er een suggestieprijs bijstaat.” tonen dit aan.
“10 euros c’est déja cher pour certaines personnes en fait.” Naast de PWYC-opties, zijn er lagere tarieven mogelijk via Arsène50, Paspartoe, etc. Informatie hierover vind je op de website. Deze tickets kan je niet online kopen, maar wel telefonisch of per e-mail reserveren.
“Still having reduced price for students or unemployed people” 10 euro was het laagste studententarief voor we het PWYC-systeem doorvoerden. Dankzij PWYC kunnen ook niet-studenten van dit tarief genieten.
“Je trouve les prix online sont trop élevés.” àOok online programma’s hebben een kostprijs (vergoeding voor de sprekers, curatoren, artistieke bijdragen). Opnames en een streaming organiseren brengen bijkomende kosten met zich mee. Zo zorgen we er onder andere voor een hoge beeldkwaliteit. Daarom koppelen we ook betalende tickets aan het online programma. De betaalopties zijn lager dan bij voorstellingen.
