Slovakia, what's the story, Mum?

Het is 1968 en Katja Dreyers moeder ontvlucht haar thuisland Tsjecho-Slowakije. Nadat de Sovjet-Unie haar geboorteland bruusk binnenvalt en zo een einde maakt aan de Praagse Lente, zoekt ze haar geluk in West-Duitsland. 

In haar praktijk spit Katja Dreyer naar het verleden om zo ons gelaagde heden beter te begrijpen. Nu waagt ze zich voor het eerst aan haar moeders geschiedenis. Toch blijkt zich verhouden tot haar Slowaakse en Slavische identiteit geen makkelijke opdracht. Haar moeder kan (of wil?) zich immers niet alles herinneren en bovendien leerde Dreyer nooit haar moeders taal.  

Gelukkig leert ze in haar zoektocht Peter Savel, een half Slovaakse, half Brusselse danser, kennen. Als queer jongetje stuurde zijn moeder hem naar de Slovaakse volksdans, om hem enigszins te ‘reguleren’. Vandaag geeft hij zijn kennis door aan Katja. Zijn taal, zijn dans, zijn handen én voeten vormen zo het portaal naar haar eigen voorgeschiedenis. Samen schetsen ze al deze parallelle verhaallijnen die zich afspelen tijdens en na het ‘socialisme met een vriendelijk gelaat’. In een collageachtige reeks van gedanste en gesproken gedichten, blijft één vraag sluimeren: wat geven we door aan de volgende generatie? 

• Katja Dreyer is theatermaker, danser, docent en performer. Ze werkte onder meer samen met Nico Boon, Mette Edvardsen, Begüm Erciyas en David Weber Krebs, en studeerde Intercultural Theater Making aan het HKU, pendelde tussen Nederland en België vooraleer ze zich in Brussel vestigde in 2005. In Kaaitheater is ze ondertussen vaste waarde, en toonde er onder meer Ophelia comes to Brooklyn en Cry Me a River. The quest for the source.