More or Less Human

Van onze voorouders erven we onze angsten. Die beïnvloeden onvermijdelijk hoe we naar de wereld kijken én erin handelen. Angst blijkt zowel een bron van fictie als realiteit, beseft kunstenaar Marcos Simões. Hij vertrekt in zijn nieuwste performance van angst als een vorm van esthetiek. Angst hoeft geen obstakel te zijn, maar net een manier om dingen in beweging te stuwen.  

Welke gebaren, soort dansen, objecten, figuren en landschappen ontstaan uit angst? Simões ging als een ambachtsman te werk, en kneedde een intuïtief samengestelde collectie kunstwerken bij elkaar. Die bewegingen, objecten, geluiden, kostuums, beelden en stemmen ziet hij als zijn ‘angst-tools’, waarmee we angst kunnen overleven, najagen, omkeren, bespelen.   

“Ik ben geïnteresseerd in angst als een vormmaker, een bewegingsvector, een overlevingsmechanisme, een reactie op gevaar, een waarschuwingsmiddel, een implosie of explosie - zoals een kat die een hond kruist - een reactie”.  — Marcos Simões

• Marcos Simões (1975) is een in Brussel gevestigde choreograaf, performer en wever. Hoewel het lichaam het materiaal is van waaruit hij werkt, gebruikt hij verschillende media zoals tekenen, video, beeld, textiel en objecten. Via hybride objecten – ergens tussen het visuele en het performatieve – onthult hij (vaak onverwachte) relaties tussen dingen. In de Kaaistudios zagen we hem aan het werk met How not to be understood? (2022) en samen met Lilia Mestre in Ai! (2011) en Sara Manente in This Place (2013)