The body is here, off-screen

In tegenstelling tot eerdere episodes van sektarisch geweld in Beiroet, die om lokale gebeurtenissen ging, trof de explosie in de haven van Beirut op 4 augustus 2020 de gehele stad – en wel op één enkel moment. Vanaf dan verschuift de Libanese politiek naar een toestand van status quo en verval. Want, zo denkt Alia Hamdan, na de ramp ervaren haar inwoners de tijd niet meer als vroeger. Vanaf dan beoordelen zij de tijd in Beirut als ‘entropisch’: het is een tijd met toekomst, maar slechts een toekomst van afbraak. De inwoners zien hoe muren, scholen, ziekenhuizen langzaam afbrokkelen. Vreemd genoeg volgen geen politieke (aard)verschuivingen, geen ontslagen, geen gerechtigheid.  

Hamdan gaat in haar lecture-performance na hoe de explosie de tijd deed ‘bevriezen’. Welke impact heeft de gebeurtenis op onze ervaring van tijd? Ze stelt vragen over de invloed van de ramp op de lichamen van de inwoners – waaronder ook een vrouw in coma. Zij raakte gewond tijdens de explosie in de haven. De voorstelling toont haar comateuze toestand zoals ervaren door haar moeder, een ervaring die des te meer accuraat blijkt in het licht van de recente ontwikkelingen tussen Israël en Libanon.  

Door middel van (terugkerende) video- en geluidsfragmenten, ritmes, onzichtbare gebeurtenissen of technische effecten zoals looping, weet Hamdan het verval te capteren. Uiteindelijk stelt ze ons denken in een chronologische, lineaire stroom van gebeurtenissen in de ruimte in vraag. 

• Alia Hamdan werd geboren in Beirut. Ze is performer en voert onderzoek naar de esthetiek van politiek. Haar interesses cirkelen rondom dans en performance, de  Deleuziaanse theorie van het beeld, meer bepaald ook in de Palestijnse en Libanese kwesties. Sinds 2014 geeft ze les in performance en cinematheorie op verschillende universiteiten. 

• Fares Chalabi werd geboren in Beirut. Hij behaalde een bachelor in Filosofie aan de Lebanese University, alsook een diploma Architectuur aan de ALBA in 2004. Hij geeft onder meer les in filosofie en kunsttheorie. Vandaag woont en werkt hij in Parijs. Net als Hamdan is hij gefascineerd door de theorieën van Deleuze en Foucault, politiek van verzet en beeldtheorie.