3 jours, 3 nuits

Na het Earths-kwartet blijft Louise Vanneste dicht bij de elementen, maar keert ze terug naar de solo. Haar caleidoscopische schriftuur smeedt een ‘sciencefictionachtig en dromerig epos’ op het kruispunt van verhaal en abstractie, het denkbeeldige en het tastbare. Dit nieuwe opus is zowel menselijk als geologisch. Louise Vanneste zoekt de grenzen op van de intimiteit tussen een persoon en een berg en luistert naar de zintuiglijke, fysieke en emotionele variaties van deze banden. Het lichaam absorbeert verhalen, herinneringen en wetenschappelijke gegevens, terwijl de tekst wordt geïntegreerd in de geluidsscore. 

“Soms informeert het woord, soms verstoort het net de geste en vice versa: woorden representeren en vervormen elkaar, betekenis wordt geconstrueerd of verkruimeld, en geeft zo toe aan een grotere abstractie, aan een sensatie, een gevoel of ondoorzichtigheid”, sprak de Frans-Antilliaanse schrijver en criticus Edouard Glissant.  

Vannestes choreografisch proces ontstaat uit de gevoelige tussenruimtes en lacunes. Op die manier probeert ze te schrijven over dat wat onzichtbaar lijkt: het relationele, het fictieve, of de emotionele en sensitieve ruimte tussen een mens en een geologisch element, tussen choreografisch en literair schrijven, tussen het beschrijvende woord en abstract geluid. 

• Na een klassieke dansopleiding richtte Louise Vanneste zich op de hedendaagse dans en schreef ze zich in bij P.A.R.T.S., waar ze afstudeerde. Dankzij een beurs van de SPES Foundation (Be) kon ze haar opleiding voortzetten in New York, onder andere bij de Trisha Brown Dance Company. Bij Rising Horses ontwikkelt ze haar choreografisch werk in nauwe samenwerking met kunstenaars uit andere disciplines dan dans. Naast haar podiumprojecten ontwikkelt ze ook video-installaties. Ze heeft ook lesgegeven aan verschillende kunstacademies.