Operville

Van rockster naar prima donna

In aanloop naar Performatik 2017 – de Brusselse biënnale voor performance kunst – hernemen we een aantal hoogtepunten van de vorige editie. In maart 2015 sloot Ivo Dimchev het festival af met een eenmalige opvoering van Operville. Dimchev koesterde al een hele tijd de wens om een opera te schrijven. Niet onlogisch: zijn hele oeuvre getuigt van een sterke voorliefde voor muziek. Wie hem eerder aan het werk zag, herinnert zich ongetwijfeld radicale improvisaties met zijn gespierde lichaam en ijle falsetstem als instrumenten. Als zanger gaat hij vloeiend over van de ene gemoedstoestand naar de andere, van rockster naar prima donna.

In Operville creëren drie zangers/performers een aaneenschakeling van intrigerende tableaux vivants. Op de achterwand verschijnt gelijktijdig een stream-of-consciousness van Dimchev. Tegenover de abstracte poses en onverstaanbare, gezongen taal op scène, zijn deze teksten verbluffend concreet en intiem. Dit is Ivo Dimchev ten voeten uit: via de kracht van de stem, extreme theatraliteit en een arsenaal aan temperament, gaat hij op zoek naar wat opera is en kan zijn.

Operville haalt de operamachine uit elkaar met de koppige nieuwsgierigheid van een kind dat niet enkel wil weten wat een speeltje kan, maar vooral hoe je het uit elkaar kan halen. – Etcetera

In zijn performances gooit Dimchev zichzelf helemaal in de strijd. Zijn lichaam - een uiterst flexibel, volledig gladgeschoren en androgyn wezen - lijkt hij voor de toeschouwer te willen opofferen. Dimchev handelt vanuit een noodzaak, vanuit een dwang zelfs. Voor zijn hallucinante performances transformeert hij in een creatuur die de afbakening tussen man-vrouw, engel-duivel en mooi-lelijk volledig irrelevant maakt.  – AGENDA