Verhelst XL
Verhelst XL is een poging om theater te maken dat ‘stille omgevingen creëert’. Plekken waar nagedacht kan worden, gerouwd, genoten, traag kan worden gekeken. Plekken voor nieuwe rituelen. Auteur en regisseur Peter Verhelst en letterbeeldhouwster Maud Bekaert werkten voor Verhelst XL in het QNX-project (Brugge) samen met kunstenaars als Johan Tahon, Dirk Braeckman, Cristina Iglesias, Lili Dujourie en Helmut Stallaerts.
Het huis van de druppelende stenen
Er zijn hangende stenen, vuurschalen, wensblaadjes. De wensblaadjes worden verbrand en op dat moment beginnen de hangende stenen te wenen. De tranen worden vermengd met de as en dat mengsel wordt uitgestreken over de beelden van Johan Tahon.
I.s.m. Johan Tahon, Brugge Plus, NTGent
Meer van tranen
Er is een klein meertje met stapstenen. Er staat een hoog wit beeld in het water. De bezoeker gaat op de stapstenen staan. Het beeld buigt zich voorover tot zijn gezicht voor dat van de bezoeker hangt. Het beeld fluistert een tekst en begint mateloos te huilen.
I.s.m. Johan Tahon, Brugge Plus
De lichtgevende muur
Op een muur van vijf meter hoog licht het woord ‘nooit’ op. De bezoeker gaat naar de achterkant van de muur, die gevuld is met het zich almaar herhalende ‘Nooit komt een eind aan ons verlangen’. Eén woord uit die zin wordt door een letterbeeldhouwster in de leisteen gebeeldhouwd...
I.s.m. Brugge Plus
Laten we bergen bouwen
Een sneeuwwit berglandschap. Bezoekers kunnen gesmolten kaarsvet over het landschap gieten. Zo groeien de bergjes langzaam. Plots weerklinkt muziek. Het landschap begint hevig te gloeien…
I.s.m. met NTGent