Orgy of Tolerance

Hilarisch absurdistische sketches

Als afsluiter van een erg succesvolle tournee staat Jan Fabres recentste voorstelling twee avonden in Brussel. Orgy of Tolerance laat het verval van de mensensoort zien, onszelf inbegrepen. Op groteske wijze schildert Fabre een portret van de consumerende mens in onze laat-kapitalistische samenleving, waar alles getolereerd wordt en alles te koop is. Ons koopgedrag, zo laat hij zien, is bijna driftmatig. We kopen eigenlijk geen producten, we verbruiken ze vooral, als een verteringsmechanisme dat ons in zijn greep heeft, waarin productie, koopwaar en consumptie de darmkanalen zijn van een onophoudelijke schranspartij. We eten koopwaar, schijten koopwaar,  baren koopwaar. Wie niet kan volgen in de ratrace van de economie wordt uitgekotst. Wie nog een beetje kredietwaardig is moet zijn waardigheid bewijzen door te investeren in steeds nieuwere koopwaar.

Op de scène veel Chesterfieldsofa’s waarin wordt gerukt en gevingerd dat het een lieve lust is. De sofa als een soort verlengstuk van het libido, én als de plek waar we ongeremd ons xenofobe zelf kunnen zijn. Maar rukken en vingeren verwordt tot een olympische discipline. De sofa blijkt even leeg te zijn als de kluis van de bank. 

De negen fantastische muzikanten, dansers en acteurs schilderen het panorama van de tolerantie als spotprent en schotschrift bij onze prille eenentwintigste eeuw. Jan Fabre meets Monthy Python: hilarisch absurdistische sketches leggen de mechanismen van onze collectieve waan bloot en halen die met veel humor onderuit.

'De wereld is er kennelijk niet beter op geworden, dus dit soort theater blijft nodig. Bovendien zijn de negen performers zo bedreven in hun vak, en gedreven in hun energie, dat Orgy of Tolerance met recht en reden medogenloos theater kan worden genoemd.' de Volkskrant

‘Fabre slaagt erin de onverzadigbare leegte voelbaar te maken’
Karlien Van Hoonacker (deredactie.be)

‘Het is verfrissend dat Fabre zichzelf, zijn publiek en het tijdperk waarin ze samen vastzitten, onderwerpt aan een bevraging die oprecht aandoet.’
Danielle de Regt (De Standaard)

« Le chef de bande s'appelle Jan Fabre. Evidemment. Il n'y a que le metteur en scène et plasticien flamand qui puisse chausser des sabots aussi gros et oser une telle surchauffe au démarrage. ” Le Monde

'A hugely charismatic ensemble of five men and four women delivers a good deal of challenging wit. There is some excellent music by Dag Taeldeman (...) and there are moments of bizarre beauty. (...) Fabre may invite us to focus on things in different and unexpected ways and those ways may not be palatable to anyone's individual taste. But that's what proper artists do.'  The Times