Coriolanus

Coriolanus is een meester op het slagveld
Coriolanus heeft het contact met de stad verloren
Coriolanus heeft een militair gevoel voor eer
Coriolanus is in de kracht van zijn leven
Coriolanus heeft ambities om consul te worden
Coriolanus wordt gerespecteerd door het volk om zijn overwinningen
Coriolanus wordt gerespecteerd door het volk om zijn moed
Coriolanus wordt door het volk herkend als een dictator pur sang
Coriolanus is gewend aan succes
Coriolanus is een slecht verliezer
Coriolanus is het prototype van een potentaat
Coriolanus is hoogmoedig
Coriolanus is gewelddadig
Coriolanus is extreem trouw aan zijn eigen normen
Coriolanus laat zich één keer overhalen
wanneer hij zich heeft aangesloten bij de vijand en
op het punt staat Rome te vernietigen
door zijn moeder
die hem het geweld met de paplepel heeft ingegoten

Het stuk speelt zich af in Rome in de overgangsperiode van een totalitair bewind naar een prille democratie. De titelfiguur Caius Martius Coriolanus is een succesvol veldheer die door de patriciërs tot consul benoemd zal worden, maar tegen wie het volk zich keert. Dit leidt tot een hoogoplopend conflict dat uitloopt op de verbanning van Coriolanus. Als hij zich vervolgens bij de Volsci voegt, het vijandige volk dat de Romeinse democratie bedreigt, is het alleen door de invloed van zijn moeder dat hij Rome niet vernietigt. Voor zijn verraad betaalt hij met zijn leven.

Een stuk over manipulatie, machtsstrijd en ambitie.
In de voorstelling wordt de geschiedenis van Coriolanus ontrafeld als een zeer persoonlijke aaneenschakeling van aanpassingen en provocaties, van ijdelheden en beproevingen van individuele en collectieve driften. Dood Paard wijst geen schuldigen aan maar legt de complexiteit van de invoering van een democratie bloot.