Savoir plus - Slamposium
Programme
FRIDAY 15 OCTOBER 2021
Poetry & Performance 20:00 | theatre hall | in Nederlands, français & English
Featuring poetry and performance by Aru Lee, Athena Farrokhzad, Joëlle Sambi, Kopano Maroga, La famille Scandale, Pelumi Adejumo, Porsha Olayiwola. Hosted by the all-talented Olave Nduwanje.
Speaking in Tongues 23:00 > 01:00 | bar
With a playlist by Marouchka Payen
SATURDAY 16 OCTOBER 2021
The workshops are free to attend, but participation is limited to 15 people per workshop. These workshops are priority LBTQI+.
Zine workshop with misha verdonck 11:00 > 13:00 | bar | in English
In this workshop we’ll experiment with ways to shape your poetry on the page to end up with a collaborative zine, bringing all our stories together. After a short introduction about what zines are and how you can make one, we’ll get to work
with our own words using a range of materials. This workshop will be in English, but you do not need to be fluent to participate. misha speaks English and Dutch, some French and some Swedish.
Auto-louange slam workshop avec La famille Scandale 13:00 > 15:30 | theatre hall | en français
Le slam, on l’assimile beaucoup au rap, bien que ce soient deux entités distinctes. Peut-être parce qu’ils ont beaucoup de points communs d’exclamation. Notamment l’exercice de l’égo trip, de l’autolouange, lors de battles et de championnats. Il existe aussi des battles de compliments. Voilà de quoi retourner comme un gant l’injonction à la performance, la compétition, la démonstration de force. Cellui qui remporte la manche, c’est cellui qui aura le mieux frotté la manche des autres. Dans cet atelier, l’exercice central sera celui de l’autolouange, mais pas dans le but de remporter quoi que ce soit de l’ordre de la récompense, ni de vaincre qui que ce soit. L’objectif est de se redorer une estime de soi, des sois, et de nourrir la compassion plutôt que la compétition. C’est comme une battle de compliment interne ou face à un miroir. ReMemory & Omission workshop with Porsha Olayiwola
13:30 > 15:30 | concert studio | in English
Writers have the power to control what information filters onto a reader. This includes the power to omit information, or to position it in a sort of rememory and reimagination. Participants in this writing workshop will spend time looking at memory and at a particular memory’s relationship to absence and repetition. Rooted in futurism, participants will explore the power yielded when we build our own context or deconstruct the context surrounding who and what we are made of. This workshop will not only question what happens when we narrate our own stories but also invite participants to think about imaginative ways to reshape and un-shape “truth”. M. Gustafson, O. Kastebring, C. Tsiobanelis
Film screening SILVANA: Wake Me Up When You Are Awake (2017)16:30 | theatre hall | in Swedish (surtitles in English) | 90 min
With her uncompromising lyrics against all forms of oppression, Swedish rapper Silvana Imam has taken Scandinavia by storm. She uses her razor-sharp tongue to spotlight movements taking place in today’s society, embodying the voice of a new generation along the way. This film follows Silvana from underground artist to icon, as she wins several major awards and forms an almost mythical relationship with Swedish pop-artist Beatrice Eli. However, after just one year in the limelight, it all came to a sudden halt. Silvana crashes under the pressure, fed-up with the implications of being labelled a “strong female”. She decides to start showing new sides of herself “because there are no super-heroes, just human beings.”
Publication and Book Signing Event 20:00 > 21:00 | concert studio
Many of the Slamposium participants have published work. Come and take a look, buy a book or zine and have it signed by the author/s. Cash only!
A performance by A Frei & Izidora L LETHE 21:00 > 22:00 | theatre hall
About the Organizers
Mothers & Daughters – A Lesbian* and Trans* Bar* is a collective project and itinerant community space in Brussels by and for lesbian, trans, non-binary and gender non-conforming people, and their friends and allies. The project focuses on creating safer spaces for learning, celebration, creativity, political solidarity and representation from an intersectional queer and feminist perspective. Mothers & Daughters is organised by Alice Versieux, Ben Pigeard-Benazera, Byrthe Lemmens, Claire Gilder, Jessica Gysel, Joëlle Sambi Nzeba, Katja Mater, Marnie Slater, Mia Melvær, Misha Verdonck, Nyira Hens and Robin Brettar.
About the participants
Aru Lee is a poet and workshop coordinator with a background in interior architecture. They use poetry to raise awareness about cultural differences. They express their emotions and journey as a black, queer African diasporic person through personal observation, experiences and facts. Their work talks about what it means to look for meaning in ourselves when growing up in different environments. What defines home and how our mental health is affected by our history. They explore concepts of self-love through the deconstruction of everything learnt. Aru also leads workshops around the concept of Safer Spaces. A Frei is a non-binary sound artist, relational listener, sonic community organizer, collaborator, sonic researcher, record store co-operator, graphic designer, experimental DJ and fungi enthusiast based in Zürich, Switzerland. They organize concerts, experimental audio formats and collaborate on listening performances and collective listening settings.
A Frei works as freelance graphic designer focussing on sound related projects, small editions and art books and gives weekly risograph workshops. They are the co-founder of OOR Records/OOR Saloon (one’s own room) in Zürich. Athena Farrokhzad is a poet, playwright, translator and literary critic. She was born in Tehran in 1983, grew up in Gothenburg and lives in Stockholm, Sweden. In 2013, she published her collection of poems titled Vitsvit (White Blight, 2015). Her second book, Trado (2016), which she co-authored with Romanian poet Svetlana Cârstean, was awarded the Romanian Cultural Radio Prize, and her latest collection of poetry, I rörelse, was published in 2019. In her work, Athena addresses violence, language, desire and heritage, in the context of revolution, war, migration and racism. She teaches poetry and theory at Biskops-Arnö writing school and has translated authors such as Marguerite Duras, Juliana Spahr, Audre Lorde and Adrienne Rich to Swedish. Athena is a 2021 guest of the DAAD Artists-in-Berlin Program.
Izidora L LETHE is a transdisciplinary and conceptual artist currently living in Zürich. Their practice spans choreography, sculpture and video, accompanied by correspondent writing and drawing processes. Aiming at undermining naturalized hierarchies, LETHE develops works with and through the body, allowing space for it to access and “speak” its own vocabulary. In particular, LETHE aims to uplift queer, female, non-binary/trans*, postcolonial and post-migrant epistemologies, which have systematically been overlooked and undervalued. Transmitting their practice into educational frameworks, LETHE teaches embodied classes, art history, critique seminars, amongst others.
Joëlle Sambi is an Afrofeminist lesbian activist, author, poet, performer and filmmaker. She just published her first book of poetry, Caillasses, with L’arbre de Diane (2021) and is currently working on her first documentary Pinkshasa Diaspora, a political poem that draws the landscape of the Congolese homosexual diaspora. Her writing is closely tied to her activism. Caught between several identities that merge, Joëlle writes and raises questions about identity, norms and belonging. She performs in the slam and Krump show Fusion, which evokes police violence with the Krump dancer Hendrickx Ntela, and has directed and co-wrote two slam shows: Angles Morts with Sarah Machine and Koko Slam Gang, which gives the stage to a group of Congolese grandmothers between 65 and 88 years old. Joëlle is the co-chair of the EuroCentralAsian Lesbian Community, co-founder with many other activists of the Belgian Network For Black Lives, a collective that organized the first big protest against state racism and police violence in Belgium which gathered 20,000 people on the 7 of June 2020 in Brussels.
Kopano Maroga is a performance artist, writer, cultural worker and co-founding director of the arts organization ANY BODY ZINE. They are currently living in Brussels and working as a curator and guest-dramaturge at Kunstencentrum Vooruit in Ghent. Their debut anthology of poetry, Jesus Thesis and Other Critical Fabulations, was released through uHlanga press in December of 2020. They very much believe in the power of love as a weapon of mass construction.
La famille Scandale fait du slam, du cabaret et de l’illustration. Iels créent des poèmes et des chansons hybrides destinées à la performance. Il y a Nestor, c’est lui qui écrit la plupart des textes, où se confondent musique et théâtre, autofiction et sur-jeu, humour et tragédie. Il y a Josie, présentatrice de cabaret, interprète d’un one-human-show et interprète de numéros en chanson, notamment avec le collectif Not Allowed - Glitter’s time. Il y a Pierre Rococo, occupé actuellement avec plusieurs beatmakers sur un projet musical, dont le premier album Divinités sortira dans le courant de 2022. Et puis il y a Alice et Alphonse qui rejoignent le récital Je est l’un des nôtres. Cette pièce musicale raconte l’histoire de leur cohabitation dans un même corps. Autrefois connu.e.s sous le nom civil Camille Pier, la famille Scandale déplie sur scène ses petits détails.
misha verdonck (they/them) is a zinester and poet from Belgium. With birdbeakbeast press, they explore radical kindness and queer feminism and centre underrepresented voices. It’s an experiment in thoughts and actions of how to make community-based knowledge and creativity accessible.
Pelumi Adejumo is schrijver. In haar teksten werkt ze met zang en klank, verzonnen talen en untranslations. Meest recent schreef Adejumo de performancetekst Soms ik voel mij zombie. Een reeks gedichten zonder metaforen, een monoloog zonder structuur, een manifest dat amper gelezen of verstaan kan worden, een verlangen naar de dood, verwarring, gestamel en gestotter van de jongeman Joy. Waarvoor ze genomineerd werd voor de afstudeerprijs van De Nieuwe Oost. Ze schreef o.a. voor De Gids, Mister Motley, Het Nationale Theater en de film ‘Hier’ voor Sonsbeek 20-24.
Marouchka Payen is a DJ and a type designer. She is part of the French-Belgian Bye Bye Binary collective which works on inclusive and non-binary writing, with an opensource approach. As a DJ, she is a resident on The Word, Kiosk and Lyl webradios, where she loves finding and sharing lost post punk, new wave and electro wonders, with a focus on womxn and queer musicians. In her Lyl Radio show All we have to be Thankful for, Marouchka highlights the contribution womxn, trans and non-binary people made and make to musical scenes and histories. She also records collective sets and organises parties with the allfeminine* (womxn-identifying people) Poxcat Crew in Brussels.
Burundi-born Olave Nduwanje identifies as a non-binary trans femme (pronouns: she/her/hers). She is a published author, legal scholar, activist (anti-racism, LGBTQI+ rights, anti-capitalism, disability rights, anti-ecocide, etc.). She has provided literary contributions to the following titles: ZWART. Afro-Europese literatuur uit de Lage Landen (2018), De Goede Immigrant (2020) and Being Imposed Upon (2020). She has been based in Brussels since 2019. Black, poet, queer-dyke, hip-hop feminist, womanist: Porsha Olayiwola is a native of Chicago who now resides in Boston.
Olayiwola is a writer, performer, educator and curator who uses afro-futurism and surrealism to examine historical and current issues in the Black, woman, and queer diasporas. She is an Individual World Poetry Slam Champion and the founder of the Roxbury Poetry Festival. Olayiwola is BROWN Brown University’s 2019 Heimark Artist-in-Residence and a poet laureate fellow with the Academy of American Poets. She is an MFA Candidate at Emerson College, the author of i shimmer sometimes, too published by Button Poetry and Olayiwola is the current poet laureate for the city of Boston. Her work can be found published with TriQuarterly Magazine, The Boston Globe, Essence Magazine, Redivider, The Academy of American Poets, Wildness Press, The Museum of Fine Arts and elsewhere.
Slamposium Translations
JOELLE SAMBI
I was not there
When they asked you, suspiciously, why you walk like a boy, I wasn’t there, but I
heard.
When they called you a tomboy, I wasn’t there, but I heard.
When they called you a dirty dyke, I wasn’t there but I heard.
When they pretended not to understand your unhappiness, not to hear your sobs,
not to see your puffy eyes, I was not there but I saw everything.
When they were tolerant, I wasn’t there but I was with you.
When they kept silent in the face of your distress, I wasn’t there but I heard
everything.
When they shouted all their hatred at you, I wasn’t there but I covered my ears.
When they threw you out, I wasn’t there but I was with you.
When they pretended to love people “like you” because of course “you’re
different, not like those others” and then laughed behind your back, I wasn’t there
but I felt the weight on your shoulders.
When they didn’t want someone “like you” as a teacher, sports partner, babysitter
or colleague,
I wasn’t there but I was with you.
When they called you a pervert, I wasn’t there, but I was with you.
When they spat at you and insulted you in broad daylight without anyone reacting,
I wasn’t there, but I felt ashamed.
When they raised their hands on you, I wasn’t there but I was with you.
When YOU looked up and worked hard to defend your rights, I wasn’t there but I
was with you.
When you formed collectives with others like you, I was not there but I was with
you.
When you worked to the point of exhaustion to stop the violence, I wasn’t there,
but I was with you.
When you filled out files and records until the end of the night, I wasn’t there but I
was with you.
When you knocked in vain at the doors of offices, ministries and foundations,
I was not there but I was with you.
When the migration officer asked you to prove you’re a lesbian, I wasn’t there,
but I was with you.
When you HAD to act as if the remarks about Jews, Arabs and blacks didn’t
offend you
in order to integrate, I wasn’t there, but I was with you.
When you cried in anger, loneliness and rage, I wasn’t there but I was with you.
When they hit you, raped you, killed you, I wasn’t there but I HEARD
the sound of the beatings on a body being mistreated.
The question that bothers me is “where are you when you are not there?
JOELLE SAMBI
Ik was er niet
Ze vroegen je achterdochtig: “Waarom loop je als een kerel?”, ik was er niet,
maar ik hoorde.
Spottend, noemden ze je een “tomboy”
Vuile pot, kleine flikker
Ik was er niet, maar ik hoorde
Ze deden alsof ze het niet begrepen, niet hoorden
Je pijn, je ongemak, je snikken,
Om je gezwollen ogen niet te zien,
Ik was er niet, maar ik heb alles gezien.
Ze zwegen in het aangezicht van uw leed,
Ik was er niet, maar ik heb alles gehoord.
Ze schreeuwden, stortten al hun haat op je uit,
Ik was er niet, maar ik bedekte mijn oren.
Toen ze je eruit schopten,
Ik was er niet, maar ik was bij jou.
Toen ze deden alsof ze mensen “zoals jij” hielden
want natuurlijk ben jij “anders, niet zoals die anderen”.
Toen...lachten ze achter je rug om,
Ik was er niet, maar ik voelde het gewicht op je schouders.
Toen waren ze “tolerant”. Ik was er niet, maar ik was bij jou.
Wanneer ze iemand ‘zoals jij’ niet wilden als leraar, sportpartner, babysitter of
collega,
Ik was er niet, maar ik was bij jou.
Toen ze je een viezerik noemden,
Toen ze op je weg spuugden,
In het gezicht gespuugd
Toen ze je beledigden onder de duizend ogen van de dag,
Ik was er niet, maar ik voelde de schaamte.
Toen ze hun handen op jou richtten,
Ik was er niet, maar ik was bij jou.
Dan hief je je hoofd op, werkte hard, kreeg je rechten,
Je hebt collectieven opgericht met anderen zoals jij,
Je werkte jezelf tot uitputting, je schreeuwde om de gewelddadigen te laten
sterven,
Je hebt dossiers en dossiers opgevuld tot het einde van de nacht,
Ik was er niet, maar ik was bij jou.
Toen je tevergeefs klopte op de deuren van kantoren, ministeries en stichtingen,
Toen de migratiebeambte zei dat je “je geaardheid moest bewijzen”,
Toen je, om erbij te horen, deed alsof opmerkingen over joden, arabieren en
zwarten je niet beledigden,
Ik was er niet, maar ik was bij jou.
Toen je huilde van woede, eenzaamheid en woede,
Toen ze je sloegen, verkrachtten, vermoordden,
Ik was er niet, maar ik hoorde het geluid van een lichaam dat mishandeld werd.
De vraag die mij kwelt is, waar zijn we als we er niet zijn?
{Dutch translation by Ines Fransen}
La Famille Scandale
PIERRE ROCOCO
Scandal
All that I am,
Is all that you hate.
All that I am,
Is all that you hate, hey!
All that I am is all that you hate
All that I succeed in
Is all that you tried
All I am is a word.
My favorite.
Scandal.
I’m a scandal
A living and breathing scandal
A proud-as-a-peacock scandal
A sandals-wearing scandal!
I am a party that I am supposed to throw
And that’s totally getting out of hands
That’s when the fun starts
What a scandal…
I’m a party, a secret evening
A fetish soiree on a barge
I’m the festival of carnivals, unauthorized by the « polishe »
I’m the club where all the skins end up bare,
And all these skins fuck to feel good, fuck to soothe themselves from the violence
of being called a fucker, of calling each other fuckers, of threatening each other to
fuck
As if sodomy was humiliation, abomination, punishment.
But no!
In the dark rooms of my heart, I switch the lights on and off as I please.
I even have a remote to dim the lights,
With fire place effects
With old peep show style red neon’s effects
With truck lights effects
I’m a scandal and I walk
Head up high
I don’t have a halo above my head, no
Not even a crown
It’s a whole throne
I walk, head up high
And I can sit on top of my head
To see the world from higher up
I’m dizzy with highs that are never followed by comedowns.
My life is anything but calmed down
I’m a scandal!
All that I am
Is all that you hate
All that I succeed in
Is all that you tried
When I reminisce about how
Other people’s dullness
Made me hate me
My colors, my pains
My kindness, my strains
How I wanted then to be loved
How I wanted then to be normal
How I then loathed
Being this marker that can’t color within the lines
Because there is no eraser
For a marker like me
I hated myself for being unlovable
To this very neat frieze of people
Who really are bored in their lives
I would dim my intensity with my little remote,
So that I’m not too visible,
So that not too much trouble,
So that I’m not too much in trouble
In trouble to the eyes of those who think
That being nobody is the highest form of decency
All that I am is all that you hate
All that I succeed in is all that you tried
Being bored in life is normal
Where it’s not good being normal
Where it’s not good being someone else
I would have saved a lot of time
Had I not have to heal daily
From this incessant war
Heal from this war declared between me and myself, and that is raging like a fire
in my head.
In my head, there’s a party that I can’t control
Any moment, it could shift to a civil war, as I could shift towards my throne.
Scandal
I haven’t picked the label stuck around my neck
Scandal
All that I am
(Scandal)
Is all that I hate
(Scandal)
All that I succeeded in
(Scandal)
Is all that you tried
All that I am is all that I did, and all that I succeeded in is all that I am.
{English translation by Farah Youssouf}
PIERRE ROCOCO
Schandaal
Alles wat ik ben is
Alles wat je haat.
Alles wat ik ben is
Alles wat je haat, hé!
Alles wat ik ben is
Alles wat je haat...
Alles wat ik bereikt,
Dat is alles dat je probeerde!
Alles wat ik ben is één woord,
En het is mijn favoriet:
Schandaal!
Ik ben een schandaal,
Een levend schandaal,
Een trots schandaal,
Een schandaal in sandalen!
Ik ben een feest dat ik zou moeten hebben georganiseerd
Maar het ontgaat me volledig,
En dit is waar het leuk begint te worden!
Wat een schandaal...
Ik ben een feest, een geheim feest.
Een fetish evenement op een schuit.
Ik ben het feest van carnaval zonder toestemming van de politie.
Ik ben een club waar alle huiden altijd naakt eindigen, en alle die huiden neuken
elkaar om elkaar beter te laten voelen, om elkaar te troosten van het geweld dat
hen fuckers noemt, dat elkaar fuckers noemt, dat dreigt elkaar te neuken, alsof
sodomie een vernedering is, een gruwel, een straf.
Maar nee!
In de darkrooms van mijn hart doe ik het licht aan en uit wanneer ik wil, en ik heb
zelfs een kleine afstandsbediening om de intensiteit mee te dimmen met:
Open haard effecten
Rode neon effecten van oude peepshows
Vrachtwagen koplampen effecten.
Ik ben een schandaal, en ik loop
Kop op
Het is geen aureool die ik daar heb, nee,
Het is zelfs geen kroon,
Het is een troon!
Ik loop met opgeheven hoofd
En ik kan bovenop mijn hoofd gaan zitten
Om de wereld van nog hogerop te bekijken.
Ik heb duizelingwekkende opwellingen van plezier die nooit,
Nooit afdalingen zijn.
Mijn leven is geen fatsoenlijk leven.
Ik ben een schandaal!
Alles wat ik ben is
Alles wat je haat.
Alles wat ik bereikt,
Dat is alles dat je probeerde!
Als ik herinner me hoeveel
Verveling van anderen
Lukte me mezelf te haten
Mijn kleuren hun woede
Mijn liefheid de pijn
Zo graag wilde ik geliefd zijn, toen
Zo graag wilde ik normaal zijn, en
Zo erg haatte ik mezelf omdat ik
Die stift die over de kleurlijnen gaat.
Omdat er geen gum is
Voor de stiften.
Ik haatte mezelf omdat ik niet geliefd was
Door deze gewone fries van mensen
Die zich vervelen in het leven
Ik dimde mijn intensiteit met deze kleine afstandsbediening om niet te zichtbaar te
zijn,
niet te veel te storen, mezelf niet in gevaar te brengen.
In gevaar door de mensen die denken
Dat niemand zijn is fatsoen,
Alles wat ik ben is
Alles wat je haat.
Alles wat ik bereikt,
Dat is alles dat je probeerde!
Het is normaal om je te vervelen in het leven,
Waar het niet goed voelt om iemand te zijn
Waar het niet goed voelt om iemand anders te zijn.
Als ik als normaal werd beschouwd,
Ik zou een waanzinnige tijd hebben bespaard
Niet elke dag hoeven te genezen
Van deze onophoudelijke oorlog,
Genezen van deze oorlog die in mijn hoofd is verklaard als een vuur!
In mijn hoofd is er een feest waar ik geen controle over heb,
Het kan op elk moment in een burgeroorlog terechtkomen, en ik van mijn troon
glijden!
Schandaal!!
Ik heb niet gekozen voor het label dat ze om mijn nek hangen.
(Schandaal!)
Alles wat ik ben,
(Schandaal...)
Dat is alles wat ik deed.
(Schandaal...)
En alles wat ik heb bereikt
(Schandaal...)
Dat is alles wat ik heb.
Alles wat ik ben is alles wat ik heb gedaan, en alles wat ik heb bereikt is alles wat
ik heb…
{Dutch translation by Ines Fransen}
KOPANO MAROGA
jesus pleura
On a fait de moi la chute d’une blague
avant que je puisse devenir
une personne, et bien qu’une
victime, j’ai aussi
été bourreau
déshonoré et
détrôné, je
porte une courone
de nombreuse épines
{French translation by Leïla Ajmi}
jezus huilde
ik werd een punchline
voordat ik een persoon
kon worden en hoewel een
slachtoffer, ben ik ook
een dader geweest
onteerd en
onttroond, ik
draag een kroon
met veel doornen
{Dutch translation by Tessel Veneboer}
PELUMI ADEJUMO
What’s up?
My mother has many faces
For each church activity and elderly a different one
My father lost his mind in between five languages
The Pursuit of Happyness but with less action of a willing parent
It is well of the Pentecost community repeated itself
from a dried hollowed calabash and covered the title song of our lives
Denying yourself ain’t difficult when people introduce themselves anew
after you changed your hair cut
Rehabilitation for 17 euros per head of Malaysian kinky curly hair at PAK
Alie Express sels 6 bunches for only 30 euro’s in total
Charlotte Adigéry rockt I know I shouldn’t do it but
I know I shouldn’t do it but
I know I shouldn’t do it but
I know I shouldn’t do it but
I know I shouldn’t do it but
It is disillusioning how anonymous men after the compliments
on chatroulette are asking if they can come on your face
You are pre-adolescent and only need to open and close your mouth
My friends with hushed breasts slide clippers
over my hair on What’s Up? of 4 Non Blondes
Our voices are getting sparse and I drink red wine but I don’t like red wine
Now I’m bold my sister says that I have something spiritual
I’m not as usual
A men who works for the tax authorities and therefor
can’t give me his phone number, asks if I can give him my phone number
If I want to go out for a drink sometime
Not today
One of those friends starts crying because he can’t get his strap-on
inside of me and calls his mother
Fingering befalls too intimate to him
Charlotte Adigéry sings
But sometimes I’m Judy, Penelope (No home, no phone, no car, no bed)
Or Sandy on a Sunday (No home)
At Stardoll somebody told me I’d better take a lighter skin
to get more friends
Now I’m more true to myself
I don’t write to leave a foot print, or for a next generation
I think they laugh about that in the hereafter
{English translation by Isabelle Pauwelyn}
PELUMI ADEJUMO
What’s up?
Ma mère a plusieurs visages
Un différent pour chaque activité de l’église et pour chaque personne âgée,
Mon père a perdu la tête entre cinq langues
The Pursuit of Happyness mais avec moins d’action de la part d’un parent
bienveillant
It is well l’église pentecôtiste s’est répétée
à partir d’une calebasse séchée et évidée et a repris la chanson-titre de nos vies
Ce n’est pas difficile de te renier toi-même lorsque les gens se présentent à
nouveau à toi
quand tu as une coupe de cheveux différente
Réhabilitation pour 17 euros par paquet de mèches Malaysian kinky curly chez
PAK
Ali Express en vend 6 paquets pour seulement 30 euros au total
Charlotte Adigéry chante I know I shouldn’t do it but
I shouldn’t do it but
I shouldn’t do it but
I shouldn’t do it but
I shouldn’t do it but
Ça donne à réfléchir de voir comment des hommes anonymes après des
compliments
sur chatroulette demandent s’ils peuvent jouir sur votre visage
Tu es prépubère et tu dois juste ouvrir et fermer ta bouche
Mes amies aux seins rembourrés passent une tondeuse
sur mes cheveux sur What’s Up ? de 4 Non Blondes
Nos voix s’amenuisent et je bois du vin rouge, mais je n’aime pas le vin rouge
Maintenant je suis chauve, ma soeur dit que j’ai quelque chose de spirituel
Je suis différente des autres
Un homme qui travaille pour le fisc et donc
ne peut pas me donner son numéro, me demande si je veux lui donner le mien
Si je veux aller boire un verre un jour
Pas aujourd’hui
Un de ces amis à envie de pleurer parce qu’il ne peut pas avoir son gode
en moi et appelle sa mère
Le doigté est trop intime pour lui
Charlotte Adigéry chante
But sometimes I’m Judy, Penelope (no home, no phone, no car, no bed)
Or Sandy on a Sunday (no home)
Sur Stardoll, quelqu’un a dit que je devrais avoir un teint plus clair
pour avoir plus d’amis
Maintenant, je suis plus fidèle à moi-même
Je n’écris pas pour laisser une empreinte, ou pour la prochaine génération
Je pense qu’ils en rient dans l’au-delà
{French translation by Ines Fransen}
PORSHA OLAYIWOLA
L’Electric Slide n’est pas une danse, mec !
Je vais te confier un petit secret. Approche-toi maintenant. Bien. Voilà, ce que tu
dois savoir : l’electric slide n’est pas une danse. C’est un code de transmission.
Ce que j’essaie de te dire, c’est que chaque fois que je dois m’évader, chaque
fois que je dois aller dans un endroit qui me rappelle la cuisine de ma mère ou le
gloussement de mon frère qui s’echappe de la suie, je sonne le rassemblement.
Je sors les trompettes et les cors chaque fois que j’ai besoin de secouer
cette poussière de crypte déposée sur mes os. Je monte le son de ma stéréo.
L’autre jour, untel me dit qu’il veut que je lui apprenne les pas. Je ne peux pas
enseigner le style, je ne peux pas apprendre au sang à battre au rythme d’une
batterie si habile, qu’il glisse. Tellement libre qu’y a pas moyen. Je ne peux pas
lui apprendre, ni à personne d’autre qui ne vient pas d’où on vient où c’est inné.
Je veux dire, mec, merde, il y a un endroit où j’ai besoin d’aller, un sourire à
repandre, un tremblement de ma base pas fondée sur le rire. Les codes sont un
truc impénétrable ; le suave d’un pas glissé, comment se pencher en avant lance
le compte à rebours pour le décollage, le décompte. Le balancement du bas nous
rappelle notre parcelle de terrain sur cette terre. Une jambe haute, un genou levé,
un tour vers la gauche, c’est notre manière de laisser notre massacre derrière
nous. La piste de danse est un cadenas dont la combinaison est impossible
à déchiffrer. Chaque espace que nous y prenons et qui n’attendait que nous.
Chaque frère est attaché à nos côtés, devants, derrières. Cette chorégraphie est
un bouclier contre la dépression ou la faim pendus aux yeux bleus de quelqu’un.
Nos corps arrangent une constellation en mémoire du garçon tué sans procès,
pour la fille guillotinée tombée dans l’oubli, pour les logements empilés comme
les entrailles du navire, les chiens et les eaux. L’explosion arrive à l’unisson et nos
esprits crèvent les plafonds. Nous, rituel. Sacrés. Secrets. Auteurs d’un rythme
en cascade. L’electric slide est notre façon de partir d’ici, de nous élever. C’est
par cette connexion que nous allons à cet endroit appelé joie, que nous rentrons
à la maison. C’est du sang, de l’histoire, mec. Et ça, ça ne s’apprend pas.
De i shimmer sometimes, too (Button Poetry, 2019).
{French translation by Leïla Ajmi}
PORSHA OLAYIWOLA
De electric slide is geen dans, man!
Ik wil je inwijden in een klein geheim. Kom maar iets dichterbij. Goed zo. Dus,
wat je moet weten is dat de electric slide geen dansbeweging is. Het is een
overdrachtscode. Wat ik je probeer te zeggen is dat ik elke keer als ik hier weg
moet, elke keer als ik ergens moet zijn waar het aanvoelt als de kookkunsten van
mijn moeder of als het gekakel van mijn broer dat uit het roet dreunt, luid ik de
bijeenkomst. Elke keer als ik het stof van de grafkelder van me af moet schudden
haal ik de trompetten en toeters tevoorschijn. Ik zet de muziek harder. Het was
een paar dagen geleden dat die-en-die me zegt dat hij wil dat ik ‘m de moves leer.
Ik kan stijl niet aanleren, kan bloed niet leren om te kloppen op het tempo van de
basdrum zo glad, het glijdt. Zo vrij, het is niet. Kan het ‘m niet leren, niemand niet
die niet komt vanwaar wij komen wat aangeboren is. Ik bedoel, man, shit, er is
een plek waar ik heen moet, een grijns die ik moet etaleren, een beven van mijn
grondvesten ongegrond door het gelach. De codes een ondoordringbaar ding;
hoe de glijdende beweging glad is, hoe het aftellen voor de start een lage duik is,
het tellen uit. De neerwaartse swing herinnert zich het stuk grond op deze aarde
dat van ons is. Een been omhoog plukken, een opgeheven knie, een beweging
naar links is de manier waarop we weten hoe we het bloedbad achter ons
kunnen laten, man. De dansvloer is een vierkant hangslot dat je niet kan kraken.
Elke ruimte die we daar innemen is daar om door ons bezet te worden. Elke
broer aan onze kant, onze grenzen, onze ruggen. Dit patroon is een schild tegen
de depressie of honger die uit iemands blauwe ogen bungelt. Onze lichamen
vormen een beeld ter herinnering aan de jongen die vermoord werd zonder
beschuldiging, voor het guillotineerde meisje dat vergeten werd, voor de huizen
gestapeld als de darmen van een schip, de honden en de wateren. De ontploffing
gebeurt synchroon en onze geesten verscheuren de plafonds. Wij ritueel. Heilig.
Geheim. Grondleggers van een denderende beat. De electric slide is hoe we hier
vertrekken, hoe we opstijgen. Dit verwantschap is hoe we op een plek komen
die plezier heet en naar huis gaan. Dat is bloed, geschiedenis man. Dat kan niet
aangeleerd worden.
{Dutch translation by Tessel Veneboer}