Savoir plus - Lady Chatterly’s lover

Ici vous trouvez une description courte du spectacle et la distribution.

‘Theater is voor mij een soort kattenkwaad’

interview met Florian Myjer, door Filip Tielens (De Standaard, 12/10/2022)

Met zijn kwikzilveren spel, passionele ver­tolkingen en hang naar romantiek ontpopt de jonge Nederlander Florian Myjer zich tot een van dé acteurs en theatermakers die u gezien moet hebben.

‘Wat kan theater toch hartverscheurend mooi zijn’, ‘een bezielde ode aan seks en liefde’ en ‘een van de beste voorstellingen van het seizoen’: de Nederlandse pers kwam superlatieven te kort voor Lady Chatterly’s lover, het stuk dat Florian Myjer ­vorig jaar maakte met Lisa Verbelen en ­Marieke de Zwaan en dat nu door België toert. Daarin grijpt het drietal terug naar de ­gelijknamige en destijds verboden ‘schandaalroman’ van D.H. Lawrence uit 1928, waarin de Britse auteur in een erotische taal verhaalde over de romance tussen de adellijke Connie Chatterley en een boswachter. In de handen van Myjer en co. wordt het boek een knetterend verbaal ­duel over seksueel ontwaken en een vlammende tirade tegen heteronormativiteit.

Hun politieke agenda is heel anders dan die van de Britse auteur een eeuw geleden, vertelt Myjer (30). ‘Lawrence leefde in een preutse victoriaanse tijd en wou het taboe op seksualiteit openbreken, ook die van de vrouw. Tussen toen en nu vond er een seksuele revolutie plaats, onze strijd is dus anders. Daarom heeft Lisa het in ons stuk over seksualiteit vanuit vrouwelijk standpunt en ik over de representatie van homoseksualiteit.’ Alle voorstellingen van Myjer zijn persoonlijk, maar Lady Chatterly’s lover is dat zeker. Het ‘gebrek aan positieve representatie’ in zijn jeugd noemt Myjer, die zich op zijn 19de als homo outte, een ­gemis. ‘In films en op tv werden homo’s altijd opgevoerd als slachtoffer, slechterik of grap. Waar waren de verhalen waarin een homo niet het loodje legde of ouders niet afwijzend reageerden op een coming-out?’ Houvast vond Myjer als tiener in Glee en Cabaret, de lievelingsfilm van zijn vader (‘Ongelooflijk dat de film in 1972 al toonde dat homoseksualiteit leuk kan zijn!’).

Anglofiel

Als kind wilde Myjer namelijk musicalster worden. ‘Ik was altijd bezig met toneelstukjes spelen, ook nadat de andere kinderen er al lang mee waren gestopt. De liefde voor acteren en verkleden heb ik altijd al gehad. Theater mag stout zijn: het is een plek waar je dingen mag uitzoeken en bevragen, waar het gaat over het slijk van de menselijke ziel. Als kind hield ik erg van streken uithalen, en ook nu nog is theater voor mij een soort kattenkwaad.’

Die ongebreidelde fantasie is een handelsmerk in de negen voorstellingen die hij maakte sinds hij in 2017 afstudeerde aan de Toneelacademie Maastricht. In de al even getalenteerde en grappige actrice Kim Karssen, met wie hij drie duetten maakte, vond Myjer een gedroomde sparringpartner. Sinds vorig jaar trad hij toe tot de artistieke kern van De Warme Winkel, het collectief dat al twee decennia garant staat voor schalks en spannend theater. Met hen en met zijn eigen producties is Myjer ook in Vlaanderen een graag geziene gast: op Theater aan zee schitterde hij met Oliver, een solo over de Britse cultuur én een af­rekening met de elitaire kostscholen.

Dat Myjer een anglofiel is, blijkt ook uit Bloomsbury (een voorstelling over de Britse literaire club rond Virginia Woolf en J.M. Keynes), de kostuums in Lady Chatterly’s lover (das, knickerbocker, geruite sokken) en zijn droom om te wonen in Hampstead (typisch Britse wijk in Londen). Vanwaar de fascinatie? ‘Britten zijn gek en excentriek, en koppelen dat aan een groot beschavingsideaal en de liefde voor kunst, taal en theater. Het rigide victoriaanse en het ­gecultiveerde, als een soort noordelijke ­barok: ik vind het een boeiende paradox.’

Van de Bloomsbury-groep tot de familiebiografie van schrijver Thomas Mann en een eigen versie van Oorlog en vrede van Tolstoj: steeds grijpt Myjer terug naar oude, nostalgische verhalen. ‘Ik hou van kostuumdrama’s, het is zeker ook een esthetische kwestie.’ Evengoed koketteert hij met de grootse emoties en meeslepende ideeën uit lang vervlogen tijden. ‘Ik ben een grote romanticus, maar ik denk niet: oh, was ik maar honderd jaar geleden geboren. Zeker niet als homoseksueel (lacht). Al had ik wel graag deel uit gemaakt van de Bloomsbury-groep. Veel filosofieën over vrijheid kunnen heel normatief zijn, zij waren écht vrij en open-minded: een perfecte combinatie van schoonheid en gevoeligheid, empathie en intellect, vriendschap en liefde.’

Maar net als bij Oliver is Myjer ook in Bloomsbury niet bang om kritiek te leveren op die idylle. ‘Ik wil dat mijn theater relevant en actueel is, dus ik kan niet anders dan vroeger verbinden met nu. Ook al neem ik me voor om in de originele teksten en personages te duiken, ik kom altijd uit bij autofictie en mijn persoonlijke kijk op het thema.’ De research voor Lady Chatterly’s lover, waarbij Myjer zich verdiepte in de geschiedenis van homoseksualiteit, maakte dan ook heel wat bij hem los. ‘Het is gek, maar in het verleden vind ik rolmodellen. Het besef “oh, we waren er altijd al” biedt me veel troost.’