Werkgroep: de theaterervaring van de kinderen van de toekomst

Hoe kunnen we anders en beter werken in de podiumkunstensector – vandaag en in de toekomst? Als onderdeel van het platform How to Live and Work Now?, nodigen we zes artiesten, collectieven en onderzoekers uit om zelf-georganiseerde werkgroepen op te starten.

Voor Satchit Puranik, Pranav Patadiya en Eszter Némethi was 2020 een jaar van onmogelijke gesprekken over de toekomst vanop een afstand. De centrale vraag in hun onderzoek is: hoe verbeelden we op een nieuwe manier de theaterervaring voor de kinderen van de toekomst?

Deze vraag kwam voort uit hun gedeelde interesses en praktijken: Satchit en zijn partner Anitha Santhanam zouden in april 2020 in première gaan met een kindervoorstelling, toen het veilige podium plots een gevaarlijke plek werd. Nadat Eszter en Satchit elkaar in 2013 hadden leren kennen binnen het documentaire theater, ontmoetten ze elkaar in 2020 toevallig virtueel in het Kaaitheater tijdens een gesprek over de toekomst van Building Conversation. In juni 2020 stichtten Satchit en Pranav hun Chikka Dodda Art Lab, waarin ze de grens tussen kunst en activisme doen vervagen. Eszter vervoegde hen, toen ze een theaterstuk en boek creëerde in samenwerking met terminaal zieke kinderen. Aan de vooravond van de pandemie bevroeg ze zo haar eigen ideeën over de toekomst. En ondertussen verwachten Anitha en Satchit hun eerste kind!

In hun werkgroep gaan ze vanuit Bangalore en Brussel aan de slag met kinderen tussen 6 en 12 jaar rond een theater-toolkit voor digitale schoolplatformen. Hoe prikkelt de wereld van het verhaal de verbeelding van een kind? In welke conventionele performatieve vormen zijn deze verhalen gegoten? Hoe ontmantelen we de theaterervaring van kinderen, om die vervolgens weer op te bouwen? Welke nieuwe vormen krijgen de speelplaats, workshops, theaterzalen, performances en het publiek in een multimediale wereld met fysieke afstand? Of in geventileerde bibiliotheekzalen, luisterzalen en openluchtcinema’s?

Eszter Némethi (1987, Boedapest) is geïnteresseerd in de ruimte tussen mensen, contexten en ideeën en in het creëren van structuren (praktisch, dramaturgisch of ruimtelijk) die gebruikt kunnen worden door anderen. Wanneer ze niet bezig is met het theater voor de kinderen van de toekomst, werkt ze aan het radiotheaterstuk Speak Like No One in Particular over de luisterpolitiek, of bouwt ze aan de artistieke pedagogische praktijk The School of Magical Politics.  Ze is medecurator van MOTA en een a.pass-alumni.

Pranav Patadiya woont en werkt in Bangalore en is theater- en filmmaker. Hij is medeoprichter van het amateurgezelschap Tanariri, dat sinds zes jaar theater brengt in Hindi en Engels. Samen met Satchit richtte hij Chikka Dodda Art Lab op, dat focust op kruising van kunstpraktijken en activisme. Hun eerste film is de collagefilm Mard Humdard / Male Empath, een essayistische documentaire over niet-toxische mannelijkheid in de Hindi cinema.

Satchit Puranik schrijft en maakt film en theater in verschillende talen. Zijn theaterwerk omvat o.a. Karl Marx In Kalbadevi, Loitering, Ammi Jaan (met Anitha Santhanam) en Family 81, Mahabharata (een Frascati-productie) en hij werkt samen met Building Conversation. Hij is mede-oprichter van Chikka Dodda Art Lab en werk voor MAVA – Men Against Violence & Abuse (Mumbai).

Anitha Santhanam woont en werkt in Bangalore en is een ervaren performer, opvoeder en facilitator op het kruispunt van podiumkunsten, therapie en herstel. Ze ontving tweemaal de Charles Wallace India Trust studiebeurs, waarmee ze haar opleiding 'fysiek theater' in het Londense LISPA kon afronden. Ze studeerde er onder Thomas Prattki, de oprichter van LISPA, en ontwikkelde een op theater gebaseerde benadering van Jungs innerlijke werk, dat aansloot bij haar pedagogische training. In Bangalore werkt ze sinds 2003 met kinderen tussen 3 en 12 jaar,  als facilitator van fysiek theater en als regisseur van collectief gecreëerde voorstellingen. Tijdens haar verblijf in Londen volgde Anitha ook een opleiding bij ARTIS – een organisatie gericht op de integratie van kunst in scholen – en bij JABADAO, een organisatie die werkt op de ontwikkeling van bewegingstheater voor jonge kinderen.