Radouan Mriziga

Choreograaf en danser Radouan Mriziga volgde dansopleidingen in Marokko en Tunesië en kwam daarna naar PARTS in Brussel. Hij is geïntrigeerd door de relatie tussen het lichaam en zijn omgeving. Vandaar dat architectuur zich als een rode draad door zijn werk weeft. ‘De vrijheid om verschillende contexten te kunnen ervaren, en dan verrast te zijn over hoe zo’n context iets kan toevoegen aan het werk, is erg belangrijk voor me.’

Hoe ben je met dans begonnen en hoe heeft dans je van Marokko naar Brussel gebracht?

Waar ik ben opgegroeid was het niet vanzelfsprekend om voor hedendaagse dans te kiezen. Toch is mijn passie voor dans vrij organisch ontstaan. Ik was bijvoorbeeld altijd bezig met verschillende soorten sport en street dance. In het begin was dans dus een van vele hobby’s, maar al snel kreeg ik zin om er elke dag mee bezig te zijn. Helaas bestond in Marokko geen echte dansscène – er was nergens ondersteuning, er waren geen scholen – dus moest ik mijn eigen weg zien te vinden. Op een gegeven ogenblik ontmoette ik Jacques Garros en Jean Masse. Zij zouden mijn eerste mentoren worden. Ik volgde een workshop bij hen in het Marokkaanse Merkness. Die inspireerde me om een aanvraag in te dienen voor een dansopleiding in Tunesië. Ze legden veel nadruk op lichaamswerk en op het belang van inzicht in de menselijke anatomie. Dat heeft veel invloed gehad op mijn verdere opleiding. Na Tunesië trok ik naar Frankrijk om opnieuw bij Jacques en Jean te gaan studeren, maar ik voelde dat ik ook nieuwe visies nodig had. Ik hoorde over PARTS, deed een aanvraag, en kwam naar Brussel. Wat me daar vooral aantrok – bovenop de technische danstraining – was de nadruk op choreografie en performance en de compleet nieuwe manier om met theorie om te gaan. PARTS heeft een heel open blik op theorie als een mogelijke bron voor een voorstelling. De combinatie van de verschillende opleidingen beviel me: ik hou er niet van om op één enkel standpunt vast te blijven zitten. Elke opleiding wees me de weg naar de volgende. Telkens had ik iets specifieks om op te reageren, kon ik verder zoeken en was ik verplicht om nieuwe manieren van denken te ontwikkelen.

Je ontwikkeling als danser bracht je naar een ander continent. Hoe geef je vorm aan de afstand tussen je land van herkomst en je huidige woonplaats?

Ik woon en werk graag in Brussel, maar ik wil mijn werk zeker ook buiten Centraal Europa opvoeren. Mijn culturele achtergrond is één van mijn inspiratiebronnen, dus moet ik ermee in contact blijven. Vandaag zijn er in Marokko heel wat meer mogelijkheden voor een danser dan toen ik pas begon. Ik ben er een goed netwerk aan het opbouwen en heb er verschillende projecten lopen.

Wat zijn de basiselementen die je in elk van je creaties laat terugkeren?

Ik vraag me af op welke manier ik dans en choreografie kan gebruiken om net uit de disciplines dans en choreografie te breken. Ik wil de kennis van mijn lichaam en beweging uitbreiden om nieuwe dingen te creëren en me anders tot mijn omgeving te verhouden. Die vragen staan al sinds het prille begin centraal in mijn werk. Gaandeweg zijn daar lagen bovenop gekomen. Ik raakte bijvoorbeeld geïntrigeerd door de handeling van bouwen en construeren. Daardoor ben ik me beginnen verdiepen in architectuur en wiskunde – in de Arabische architectuur speelt wiskunde een grote symbolische rol. Vanuit dat onderzoek ben ik ideeën beginnen te ontwikkelen over de verhouding tussen rede, lichaam en geest – en dat werd een essentieel deel van mijn werk.

Radouan Mriziga in gesprek met Esther Severi