MOLD
Lees het online programmablad van MOLD met een interview uit Ma Culture.
Lees hier de korte inhoud van de voorstelling en de credits.
Tussen wilde gisting en beeldhouwkunst
Fragmenten uit het interview met Sara Manente door Wilson Le Personnic, gepubliceerd op 09/08/2022, in MaCulture.
Momenteel is jouw werk gericht op de esthetiek en de ethiek van de intersectie tussen live kunst en levende biologische culturen. Kan je de belangrijkste ideeën achter deze specifieke onderzoekslijn delen?
De intersectie hebben te maken met smaak en ecologische overwegingen: de relatie tussen besmetting en immuniteit, de fenomenologie van het afstotende en misselijkmakende, de noties van verstrengeling, hybridisatie, domesticatie. Na mijn bevalling wilde ik thuis blijven werken en met en vanuit het lichaam denken, in plaats van naar de dansstudio te gaan. Zwangerschap is een ervaring die het begrip van het lichaam, van haar grenzen, en van de algemene betekenis van het 'zelf' verandert: mijn lichaam is niet alleen van mij, het kan ook gekoloniseerd worden en noodgedwongen afhankelijk zijn van andere lichamen. Ik begon verschillende fermentatietechnieken te onderzoeken en boeken te lezen over eco-feminisme, post-humanisme en neo-materialisme (onder andere Donna Haraway, Paul B. Preciado, Elizabeth Povinelli, Elizabet Wilson, Lynn Margulis, Anna Tsing, Deboleena Roy, Aimme Bahng en Jane Bennet). Als danseres en kunstenares identificeerde ik me met veel van wat ik las en zag ik zeker verbanden tussen mijn praktijk en mijn omgeving. Als we bijvoorbeeld spreken over "wilde gisting", spelen er verschillende aspecten mee: waken over een proces, het verzorgen zonder het te doden of uit te buiten; de voorwaarden scheppen om iets te laten gebeuren en het zijn eigen weg laten volgen. In gist zijn er figuren als de 'moeder' of de kombucha SCOBY [een symbiotisch organisme van bacteriën en gisten], die vergeleken kunnen worden met hoe danspraktijken worden gedeeld en hoe transformatie verschillende lichamen beïnvloedt. Momenteel ben ik ook geïnteresseerd in andere vragen, zoals duurzaamheid in podiumkunstpraktijken: wat betekent het om een werk of een praktijk in leven te houden? Wat kan het betekenen om dat werk of die praktijk te bewaren of te fermenteren? Hoe kunnen we dat werk/die praktijk duurzamer maken voor kunstenaars?
Hoe past MOLD in dat onderzoek? Hoe gaat dit project verder met deze ideeën en welke vormen nemen ze aan?
Terwijl ik werkte aan fermentatie begon ik schillen te kweken van kombucha scoby [...]. Kombucha bevat probiotica voor onze darmen, maar het heeft een morbide aspect dat erg lijkt op dierenhuid, of perkament. Het is een symbiotisch organisme van bacteriën en gisten met een krachtige, zoetige, afstotende geur. De titel MOLD ontstond al vrij vroeg in het proces omdat de dubbele betekenis ervan de ongelijke en paradoxale krachten die mij interesseren samenvat. Het Engelse woord 'mold' betekent zowel 'schimmel'(...) als mal (...) Enerzijds duidt het op een mycelium, of een schimmel: een netwerk van draden dat zich op een schijnbaar oncontroleerbare manier ontwikkelt terwijl het zijn eigen omgeving koloniseert, infecteert en verteert; anderzijds verwijst het naar een mal, een ding dat gebruikt wordt om een sculptuur te maken en een specifieke vorm te verkennen.
De meerduidigheid van het woord "mold" was een van de assen van je werk. Hoe heb je die dubbele betekenis in je praktijk ingezet?
Ik begon te werken vanuit het woord ‘mold’ door me te laten leiden door de verschillende semantiek ervan. De polysemie ervan riep een hersenschimmige vorm op (in de Griekse mythologie worden hersenschimmen meestal voorgesteld als wezens met een leeuwenkop, het lichaam van een geit en de staart van een slang. Als metaforische figuur wordt de chimera gebruikt om datgene te beschrijven wat uit verschillende delen bestaat, en wat als onwaarschijnlijk wordt ervaren. In de biologie is genetisch chimerisme een organisme dat bestaat uit cellen met twee of meer verschillende genotypen.) Enerzijds is de mal een container die iets een vorm geeft, een negatieve vorm die gevuld moet worden, een structuur die het lichaam ondersteunt en doorkruist, een dimensie van bestuur waarvan de werking gebaseerd kan zijn op materiële en immateriële krachten. Het is de moeder, de matrix die originelen en kopieën van het origineel kan voortbrengen. Anderzijds wordt een zwam die een netwerk van verbindingen vormt door sporen te produceren, schimmel genoemd. In die zin kan schimmel worden gezien als een besmettingsproces dat zich aan elke controle onttrekt, een infiltrerend cybernetisch systeem van relaties dat communicatie- en retroactiemechanismen impliceert. Dit is een even verfijnde als wilde technologie, niet gecultiveerd en niet bestuurbaar. Mal-vorming en schimmelvorming betekenen vormen, boetseren, omlijsten, vormen, controleren, creëren, beïnvloeden en beïnvloeden. We kunnen deze relatie transponeren naar onze manier van reproduceren van sociaal gedrag, persoonlijke gewoonten en zelfs manieren van dansen, omdat de ervaring van 'een ander', evenals van tijd, verlangen, invloeden, kan worden opgevat als vormen van besmetting. (...)
