The Porcelain Project

Actrice, danseres en choreografe Grace Ellen Barkey is van bij de oprichting betrokken bij Needcompany. Sinds 1992 maakt zij onder de vleugels van het gezelschap haar eigen producties. Deze situeren zich op het grensvlak tussen theater, dans, performance en beeldende kunst.

Grace Ellen Barkey over haar nieuwe voorstelling, The Porcelain Project: ‘Wie herinnert zich nog het vlooiencircus op de kermis? De absurde doelloosheid van een zorgvuldig opgebouwde wereld die tot niets leidt. Het ultieme voorbeeld van een kunstmatig gecreëerde wereld waarin theater en beeldende kunst samenkomen. Steeds moet ik hieraan denken als ik mijn werk maak. Ook in Chunking (2005) is er geen echte gebeurtenis die als motor dient tot een functionele handeling. The Porcelain Project is eigenlijk mijn eigen vlooiencircus waarbij de toeschouwer zelf actief moet bepalen waar alles toe dient. Het bevat een autonome installatie, ontwikkeld samen met Lot Lemm, die bestaat uit honderden porseleinen objecten die gemanipuleerd worden. Alsof ze een eigen choreografie hebben. Deze witte, fragiele en toch massieve installatie met een eindeloosheid aan variaties vormt samen met The Porcelain Project mijn nieuwe dansvoorstelling.’

‘De koning, of het begrip koning, vormt de basis van The Porcelain Project. Ik ben vooral geïnteresseerd in hun rituele leven, het waanzinnige en vooral groteske van hun bestaan. King George III die in zijn verwarde leven als een soort troost vogels wilde leren zingen, Nero die zijn stad in brand steekt, Caligula die de maan wilt. Wat hen samenbrengt is een radicale vorm van poëzie, een traumatische zucht naar schoonheid die totaal wereldvreemd is, maar die raakt aan de essentie van het leven. Net zoals bij het vlooiencircus kan je er alleen maar verbaasd naar staan kijken.’

Dit is wat de koning zegt:
“Dear land of sheep and cabbages. Dear land.
Dear elms, oaks, beeches, strangling ivy,
Green snakes of ivy, pythons.
Blue – yellow – green in the world like a chained man’s bruise.”

(uit: Eight Songs for a Mad King, Randolph Stow voor een compositie van Peter Maxwell Davies)