KFDA 2019

Met haar nieuwe creatie zoekt Mette Edvardsen de grens met opera op, geflankeerd door componist en performer Matteo Fargion. Samen deconstrueren ze de mythologische figuur van Penelope, de vrouw die jarenlang wachtte op haar echtgenoot Odysseus. Maar in haar schijnbare passiviteit schuilt een enorme kracht. Strijk neer in deze intieme, minimalistische droomwereld, waarin nieuwe verhoudingen tussen vrouw, wereld en de ander aan het licht komen.

Met de groeiende reeks Simple as ABC stelt Thomas Bellinck scherp op de Westerse migratiemanagementmachine. Dit derde deel neemt je mee in een denkbeeldig museum, met enkel stemmen. Je hoort flarden Arabisch, Engels, Farsi, Frans en Grieks, verzameld rond de Middellandse Zee. De afwezige vertellers delen hun verhalen en schetsen zo een meerstemmig portret van de hedendaagse mensenjacht.

Onverbiddelijke winstlogica en technologische ontwikkelingen hebben de mens reeds gereduceerd tot wegwerpobject. De volgende stap is het onbewoonbaar maken van onze leefwereld. De nieuwe voorstelling van Kris Verdonk verkent onze fysieke en psychische staat van zijn in het licht van een naderende uitsterving. De dansers zijn vaak niet meer dan schaduwen in een landschap van opblaassculpturen, cello-noise en een robotdrum.

Anne Teresa en Jolente De Keersmaeker en 44 jonge dansers nemen je mee het bos in. Trek je wandelschoenen aan voor deze durational performance die navigeert langs flarden uit A Midsummer Night's Dream en Johannes Keplers astronomische novelle Somnium (1608). Keer de black box de rug toe, en laat het bos en de nachtelijke hemel het speelvlak bepalen.

Eleanor Bauer neemt graag een loopje met de codes en concepten van hedendaagse dans. In New Joy gaat ze de confrontatie aan met het post-truth tijdperk: deze dataïstische cyber-musical reist dwars door de grenzen van verschillende registers heen. Van lichaamstaal en gesproken taal tot computertaal en terug, van emotionele tot kunstmatige intelligentie, van beweging tot geluid. Samen met componist Chris Peck mikt Bauer op alle zintuigen, in een zoektocht naar zingeving en verborgen betekenissen.

Rimini Protokoll liet een humanoïde robot creëren die exact lijkt op toneelauteur Thomas Melle. De levensechte, mechanische dubbelganger neemt op het podium de plaats in van het menselijke origineel. Maar wat gebeurt er met het origineel wanneer de kopie alles overneemt? Zijn kopie en origineel veroordeeld tot concurrentie of sluiten ze een verbond? En voelen we als toeschouwer evenveel empathie voor een mens als voor een machine?