Azad

Azad was de naam van Lila Magnin’s overgrootmoeder. Maar het woord betekent ook “vrij”. In deze solo verkent Lila de complexiteit van vrouwelijkheid in een wereld die deze niet altijd begrijpt. Dit lichaam dat vaak wordt weergegeven als een zwaarte, kan het niet juist een bron van kracht zijn? Of ligt vrijheid misschien buiten het fysieke lichaam? Daar tussenin, tussen mannelijk en vrouwelijk, waar dingen wazig zijn, en minder makkelijk te categoriseren? 

Azad verbeeldt een zeer persoonlijke lichaamstaal die van de ene vorm naar de andere verloopt, van de ene energie naar de andere, van de ene staat naar de andere. Van voguing tot breakdance, van Bharata Natyam tot hiphop, van stand-up tot straatshow, van ernst tot lichtheid. Het is een menselijk verhaal, voorbij gender.