EXÓTICA

Heel wat dansers van kleur en choreografen met uiteenlopende culturele achtergronden kenden groot succes in het Europa van het begin van de 20e eeuw. Toch zijn ze intussen vergeten. Hun stemmen zijn verstomd omdat ze niet in de westerse canon pasten of omdat ze de (monocultureel gedefinieerde) Europese natiestaten niet vertegenwoordigden. Met EXÓTICA blaast choreografe Amanda Piña hun werk nieuw leven in. 

La Sarabia, (1878-1988), Nyota Inyoka, (1896-1971), François (Féral) Benga (1906-1957) en Leila Bederkhan (1903-1986) zijn stuk voor stuk dansers en choreografen die ooit door Europa tourden. Wat voor werk maakten deze dansers van kleur en choreografen destijds? Hoe kunnen we hun werk vandaag begrijpen? Welke contextuele elementen blijven vandaag nog doorwerken?  

EXÓTICA is een opzwepend ritueel. Het is een ware seance waarbij dansers verschijnen als voorouders, als queer en femmes of colour van vroeger en nu. Op die manier gaan ze de dialoog aan met het publiek. Ze reenacten, bezweren, celebreren en voeren uitdrijvingen uit.  

• Amanda Piña is een Chileens-Mexicaanse kunstenares die in Wenen en in Mexico City leeft. Ze is een erg veelzijdig kunstenaar  wier werk cirkelt rond de politieke en sociale aspecten van beweging, inheemse vormen van kennis en praktijken die de wereld vormgeven. Ook de ‘kolonisering  van de kunsten’ komt aan bod in haar werk. Tot haar artistieke tools behoren: dans- en choreografisch onderzoek, het creëren en cureren van performances, de ontwikkeling van educatieve kaders en het schrijven en redigeren van publicaties over wat zij ‘Bedreigde Menselijke Bewegingspraktijken’ noemt. Piña’s werk valt te situeren binnen de context van podiumkunsten en visuele kunsten. In mei was Amanda Piña co-host tijdens de 'Less-than-human' lezing binnen de ‘More-than-Human-Encounters’ reeks.