(untitled) (2000)

Hoe zou de wereld er uitzien als…

Dertien jaar na de première danst Boris Charmatz (untitled) (2000), het laatste werk dat Tino Sehgal voor het theater creëerde, voor hij de overstap maakte naar de beeldende kunst. De voorstelling lijkt deze overgang tussen de twee kunstvormen samen te vatten. Als in een museum van de dans wordt de dans uit de 20e eeuw op een theatrale manier tentoongesteld. Choreografieën en hun blik op het lichamelijke worden in een nieuwe, esthetische volgorde gezet. Op een heel eigen manier legt Sehgal het medium dans bloot en interpreteert hij de verschillende stijlen van de 20e eeuw. Maar hij gaat verder dan het vertellen van een dansgeschiedenis en trekt de vragen verder open. Kunnen we de samenleving organiseren zoals een choreografie geproduceerd wordt, door een voortdurende verandering van bewegingen, de simultaneïteit van productie en het verbreken van een handeling. Hoe zou de wereld er uitzien als de waarden en de systemen van de samenleving voortkwamen uit dans? Door het werk dertien jaar na zijn première opnieuw op te voeren, komen er nieuwe kwaliteiten naar boven en worden er nieuwe perspectieven aangereikt om het te lezen.

• De Brits-Duitse kunstenaar Tino Sehgal studeerde dans en politieke economie. Sinds hij niet langer in theaters werkt, creëert hij ‘live-situaties’ in musea en galeries die veranderen en ontwikkelen afhankelijk van de bezoekers. Deze spelen zo ongewild een rol in de structuren van zijn werk. Sehgal heeft werk in de collecties van het Centre Pompidou in Parijs, de Tate in Londen en het MoMA in New York. Hij stelde tentoon in o.a. het Guggenheim en de Turbine Hall van Tate Modern.
Voor het werk dat hij maakte voor Documenta 2012 is hij genomineerd voor de Turner Prize.