Via de metafoor van een livewedstrijd, inclusief commentator en cheerleader, nodigt Miet Warlop ons uit om een gemeenschap te vormen en onszelf te overstijgen in een extatisch feest.

Een performatief en collectief gedicht geboren uit de heftige emoties die de adolescentie met zich meebrengt. Vier jonge performers nemen deze woede op en proberen hun eigen adolescentie uit te drijven door elkaar verhalen te vertellen.

Deze voorstelling gaat over proberen thuis te komen, in een huis. Over degene die weggaat en degene die blijft. Over op zoek gaan naar de ander. Dit gaat over een buitenstaander zijn. Over op de vlucht zijn. Over oorlog en zijn gewonden. Het gaat over fictie en realiteit, en de manier waarop we ons deze realiteit voorstellen. Het gaat over andere ficties. Over het verleden sinds Homerus. Over ons verleden. Van vandaag, van hier, en van nu.