Hoe Ivo Dimchev mij blijft verbazen

De voorbije 26 jaar zag ik gemiddeld drie voorstellingen per week, soms minder, vaak meer. Hoewel ik kijken naar theater en dans boeiend blijf vinden – en me een leven zonder hoegenaamd niet kan voorstellen – merk ik dat het moeilijk is om me nog te laten verrassen of ongemakkelijk te doen voelen. Ivo Dimchev doet dat wel. Zo goed als altijd. Fascinatie en ongeloof, aantrekking en afstoting, plezier en angst wisselen elkaar af in een hoog tempo.

Veertien voorstellingen toonde ik van hem, velen ervan ook nog in herneming. De eerste keer was als curator van Dansand!, een festival op het strand van de kleine Belgische kuststad Oostende. Een voorstelling met zand en zee als concurrenten is al een grote uitdaging. Ivo besliste om de onvoorspelbaarheid niet in te perken maar net te vergroten door er ook nog een hond en kinderen bij te betrekken. Dat typeert hem ten volle: het moet voor hemzelf ook spannend en uitdagend blijven.

Wat me opvalt is dat de eerste keer dat iemand Ivo op de scène ziet, het grotere geheel van de voorstelling verdwijnt onder de charismatische kracht van het personage Ivo Dimchev zelf. Zijn stemgebruik, zijn weirde fantasie en zijn onnavolgbare lichamelijke transformaties blazen je zo omver dat je geen oog hebt voor de rest. Of het dan om Som faves, X-On, of P-Project gaat, doet er weinig toe. Ik krijg nooit zo veel e-mails van ons publiek, dan nadat ze hem voor het eerst aan het werk zien. 

En toch is er meer. Na veertien voorstellingen blijf ik gefascineerd door de intelligente, originele manier waarop hij de besognes uit ons dagelijkse leven vertaalt naar de scène. Met voor mij P-Project als absoluut hoogtepunt. Maar ook I-cure en FB Theater spelen in op onze verlangens – tegelijkertijd confronteren ze je met veel vragen over de authenticiteit van die verlangens. Dat Ivo daarin slaagt, heeft te maken met zijn perfectionisme. Bijna elke voorstelling neemt hij op, ook al is de première al lang voorbij. ‘s Nachts bekijkt hij die opname om de volgende dag aan te passen waar nodig.

Toen Ivo artist-in-residence werd in het Kaaitheater vroeg ik wat dat voor hem kon betekenen. Hij antwoordde dat zijn uitdaging was voorstellingen te maken met meerdere performers en voor de grote zaal. Uiteindelijk blijkt dat zijn stukken veelal inwisselbaar zijn voor grote of kleine zaal. Ook dat maak ik haast nooit mee. Ivo past zich aan elke situatie aan; transformeert niet enkel zichzelf, maar een heel stuk, zonder ooit zichzelf en zijn artistieke eigenheid te verloochenen. Hij doet wat hij vindt dat hij moet doen. Zijn stukken aanpassen aan de realiteit – zoals Paris tonen na de aanslagen in Parijs – laat hij aan jou over.

Je hebt Ivo Dimchev haters en lovers. Goede kunst verdeelt nu eenmaal.

I love it.

Meer van dat Ivo.

Dank je.

Katleen Van Langendonck
Artistiek directeur Kaaitheater