ma di wo do vr za zo
 
 
 
 
1
 
2
 
3
 
4
 
5
 
6
 
7
 
8
 
9
 
10
 
11
 
 
 
14
 
 
 
 
18
 
19
 
 
 
22
 
 
24
 
25
 
26
 
27
 
 
 
 
 

Antigone in Molenbeek

theater
23.11.2024


Deze voorstellingen zijn geannuleerd omdat de tournee is uitgesteld wegens het coronavirus.

Begin 2016 bestempelde de president van een groot land Molenbeek tot ‘Hellhole’. Stefan Hertmans was toen al aan het werken aan Antigone in Molenbeek. In dit prangende relaas gaat een jonge vrouw op zoek naar het lichaam van haar dode broer. Verwijzend naar de tragedie van Sophocles, schreef Hertmans een actuele, beklemmende en poëtische theatermonoloog over medeleven met iemand die helemaal geïsoleerd raakt: de zus van een zelfmoord-terrorist. Nouria wil maar één ding en dat is haar broer begraven – maar zijn stoffelijke resten worden niet vrijgegeven. Wanneer ze probeert binnen te dringen in het Forensisch Centrum waar de resten opgebaard liggen, gaat het mis. Hoe ver strekt onze menselijkheid? Wie beschouwen we als onze medemens en wie niet?

• Guy Cassiers regisseert de Vlaamse actrice Ikram Aoulad. Ze stond reeds op de planken met De Fatima’s, ‘t Arsenaal en haar eigen SINcollectief. Begin 2020 staat ze terug in het theater met SMOKE (SKaGeN). Bij het grote publiek is ze bekend van de fictiereeksen Over Water en De Luizenmoeder. De tekst gaat in dialoog met het laatste strijkkwartet van Dmitri Sjostakovitsj, waarin de componist afscheid neemt van het leven.

regie Guy Cassiers | tekst Stefan Hertmans | Antigone in Molenbeek is een uitgave van De Bezige Bij | met Ikram Aoulad | vormgeving & video Charlotte Bouckaert | muziek Danel Quartet  | productie Toneelhuis | coproductie Danel Kwartet | met de steun van Casa Kafka Pictures - Casa Kafka Pictures Tax Shelter empowered by Belfius

DUUR: 210 min.
TALEN: Nederlands — srt. Frans

Antigone in Molenbeek staat als voorstelling op zichzelf maar vormt tegelijk een tweeluik met Tiresias.

Guy Cassiers: “Zowel Antigone als Tiresias verzetten zich tegen de politieke, sociale en seksuele categorieën die de samenleving hanteert. Ze onttrekken zich aan de hen opgelegde identiteit en eisen passioneel hun eigen stem en hun eigen verschil op. Dat drama wordt in beide verhalen nog versterkt door de muziek van Sjostakovitsj.