Ik denk dus ik ben?
‘Cogito, ergo sum.’ Ik denk, dus ik ben. Het is wellicht het meest gekende filosofische principe. De Franse filosoof René Descartes schreef het neer in 1637. Vandaag confronteert zijn stelling ons met een belangrijke vraag. Het denken als kernpraktijk en voedingsbodem van het menselijke bestaan lijkt steeds minder vanzelfsprekend. De recente beslissing van twee Nederlandse universiteiten om de faculteiten Filosofie in te krimpen of af te schaffen illustreert hoe tijdloos en ongebonden denken terrein verliest. Maar als we als samenleving het denken niet meer installeren, zijn we dan nog wel?
Een status questionis over het denken dringt zich op. Wat is denken en welke ‘meerwaarde’ levert het op? Wanneer worden ideeën gedachtegoed? Hoe hebben gedachten invloed op ons leven? Wat gebeurt er met een lichaam wanneer het denkt?
Denken is een kunst
Het valt op hoe vaak filosofie haar intrede doet in de podiumkunsten van vandaag. Bekende filosofen worden personages, filosofische ideeën vormen een grid voor het artistieke werk. Er lijkt een noodzaak te bestaan om het pure denken zichtbaar te maken. Om zich te beroepen op ideeën, die ‘echter’ of authentieker aanvoelen dan de concrete, gefragmenteerde realiteit. Het denken krijgt letterlijk ‘plaats’ in de kunst, want net door het denken weet ook de kunst dat ze is en zal blijven zijn.
Filosofen op de scène
Als rode draad doorheen het seizoen confronteert RE:THINK je met voorstellingen rond het gedachtegoed van steeds een andere filosofische grootmeester. Daarnaast organiseren we maandelijks RE:THINK TALKS at 7 PM. Experten leggen hier filosofische accenten, geïnspireerd door de voorstelling die erop volgt. Als klap op de vuurpijl ontvangen we gerenommeerde denkers die je tijdens avondvullende lezingen een inkijk geven in prangende maatschappelijke kwesties.
