performance

Zes choreografen (Alain Platel, Vera Mantero, Wim Vandekeybus, Johanne Saunier, Claudia Triozzi, Caterina Sagna) en één theatermaker (Eric De Volder) creëren een striptease-act die wordt uitgevoerd door professionele stripteasedansers of -danseressen. Gaan striptease en kunst samen? Ad Cominotto componeert de muziek, die live wordt uitgevoerd door het Emanon ensemble.

Project 2 van het collectief Poni richt zijn pijlen op het theater. Sleutelwoorden van deze performance zijn Ritueel, Illusie en Dood. Hoe ontmantel je de rituelen en obsessies van het theater? In welke illusies willen we tegen elke prijs blijven geloven? Kortom, Poni in duel met het theater in een hybride voorstelling die performancekunst, live muziek, dans en theater mengt.

Needcompany scoorde met De kamer van Isabella een internationale hit; deze zomer gaat het gezelschap in Avignon in première met nieuw werk, De Lobstershop, dat u volgend seizoen te zien krijgt in het Kaaitheater maar dat u nu al in try-out kan meemaken.

Kunsthistoricus Ho Tzu-Nyen haalt gevestigde meningen onderuit en retoucheert op zijn computer de grote klassiekers van de westerse en oosterse schilderkunst. Zijn lezing-performance biedt een ironische kijk op de ‘maquilleurs’ van identiteit en geschiedenis.

De Moskouse kunstenaar Alexandr Petlura verzamelt 'symbolen van tijdperken'. Zijn enorme collectie trash gebruikt hij in - bijwijlen hilarische - installaties en voorstellingen. Straat der Waarheid is de geschiedenis van de Sovjet-Unie in prenten, van het begin van de eeuw tot vandaag. U zal Russische zangvogels horen, redes van Lenin en Stalin, gesprekken op straat, u zal ook kleren zien van stadsgekken. 'Alles wat u in dit project zal zien, is waarheid!'

De Italiaanse groep Kinkaleri bestaat uit zes kunstenaars. Hun werk gaat van theater en dans over performances, installaties en video’s, tot radiodrama’s, muzikale composities, publicaties enz. Kinkaleri is te gast met drie producties die samen een trilogie vormen: My love for you will never die, en I Cenci/Spettacolo. kan als een ‘vacuüm’ beschouwd worden: een plek om te verblijven, een plek om te wachten. De kijker en het bekekene smelten samen, waardoor elke vorm van tonen in het theater meteen in vraag wordt gesteld.

Waarom willen mensen kinderen? Die vraag is aan de orde in de korte scènes en dialogen van Families Are Formed Through Copulation / La Famille se crée en copulant van PME. Deze Canadese groep mixt in zijn voorstellingen verschillende disciplines en technieken en heeft een voorliefde voor het onhandige en het gecompliceerde van communicatie. Die ‘onaangepastheid’ is voor hen een van de basiskenmerken van het theater als medium. Het stuk werd op basis van groepsimprovisaties geschreven en geregisseerd door de Engelstalige Canadees Jacob Wren.