lecture performance

In Grinding the wind probeert Dina Mimi de ontbrekende delen in te vullen in het verhaal van haar Palestijnse overgrootvader die medische tests en een hartoperatie onderging. Gefascineerd door het performatieve karakter van de operatie, vertrekt Mimi op een reis door archieven, mondelinge verhalen, dromen en boeken.  

Deze performatieve lezing contextualiseert hoe informatie over gestolen dansen van de Mapuche-natie, die werden uitgevoerd voor een Brussels kunstpubliek, een daadwerkelijke Mapuche-gemeenschap bereikte. De Mapuche klaagden deze praktijk van kennisroof aan, maar Vlaamse culturele instellingen wilden deze inheemse stem, die het multiculturalisme en de schijnbare trend van koloniale kunst kwam interpelleren, tot zwijgen brengen.

In welke mate heeft taal een invloed op je culturele smaak? In zijn lezingenreeks Should Have Been My Mother Tongue onderzoekt Ahilan Ratnamohan de invloed van taal op de samenleving. In dit tweede deel, tijdens Passa Porta Festival, richt hij zich op sociale gewoontes, muziek, film en literatuur.

De achtste letter van het alfabet, de ‘H’, is de letter waarmee Effi & Amir hun onderzoek begonnen naar het gebruik van ‘Schibboleths’. Rondom een ronde tafel worden er in deze interactieve performance lijnen getrokken, geluiden gemeten en verhalen verteld over hoe de stem een grenslijn kan worden en hoe een klankverzameling een controlepost wordt.

Op 10 oktober 2021 stierf Ritsema. Tijdens het slotfeest Bye Bye Kaai maken we van de gelegenheid gebruik om ook afscheid te nemen van Jan Ritsema, met de laatste woorden die hij samen met Jonathan Burrows schreef.

Opgelet: deze voorstelling is afgelast om de verspreiding van het nieuwe coronavirus tegen te gaan. 

Waaruit bestaat de praktijk van het choreograferen? In Rewriting probeert Jonathan Burrows – soms twijfelend, dan weer uitbundig – het onbekende terrein dat choreografie heet in kaart te brengen. Tegenover het dominante model dat een goede voorstelling het resultaat is van een sterk, vooraf bepaald idee, plaatst Burrows een praktijk van een langzame, eerder toevallige accumulatie van betekenissen.