Lees meer - Carte Noire Nommée Désir

Lees hier de korte inhoud van de voorstelling en de credits.

‘ELKE ZWARTE VROUW LEEFT TUSSEN TWEE VUREN’

De Franse theatermaakster Aurore Déon is binnenkort in Brussel. Ze speelt mee in Carte Noire Nommée Désir, een stuk waarin acht zwarte vrouwen zich bevrijden van clichés.

‘Waarom geef je mensen ‘carte blanche’ en geen ‘carte noire’?’ Op die vraag zoeken de Franse regisseuse Rébecca Chaillon en zeven zielsverwanten, onder wie Aurore Déon, een antwoord. Déon speelde enkele jaren geleden het ontroerende Rwanda, mais avant? – een stuk over de Rwandese genocide, runt haar eigen collectief Comme Si en is binnenkort ook in De Singel te zien, waar ze in het visueel verbluffende Jungle Book van Robert Wilson speelt.

Een rakende scène uit Carte Noire Nommeé Désir is een vrouw, gekleed in een witte jurk, die een stok draagt waarin witte babypoppen bengelen. Wat betekent dit beeld?

Aurore Déon: Het is een van de vele scènes waarin we het clichématige beeld van ‘de zwarte vrouw’ doorprikken. Hoe vaak zie je zwarte vrouwen niet opdraven als verzorgster van andermans kinderen? Als zwarte vrouw moet je sterk zijn. Je leeft continu tussen twee vuren. Je bent vrouw én zwart in een vrouwonvriendelijk samenleving waar de zwarte huid nog vaak vergeleken wordt met koffie en chocolade. Een van mijn lievelingsscènes is die waarin we alle koffiesoorten van het Franse koffiemerk Carte Noire opsommen.

U speelt in een land dat zich nog niet officieel excuseerde voor de koloniale wandaden, ondanks de pogingen van een daartoe aangestelde commissie.

Déon: (stil) Ook in Frankrijk woedt dit debat. Ons stuk ontstond vanuit het verlangen om de link leggen tussen de koloniale uitbuiting én de manier waarop zwarte vrouwen verengd worden tot seksuele, zorgende en machteloze wezens. Op de scène zijn we allesbehalve dat. Dit is de voorstelling van onze dromen! (lacht) Elk van ons heeft een ander talent. Er is een circusartieste, een keramiekkunstenares, een zangeres... Al zingend, dansend, vertellend, keramiekkunst maken... creëren we een ruimte waarin we, eindelijk, in alle vrijheid ons trotse zelf zijn. Dat bevrijdt. Trouwens, je durven excuseren nadat je écht hebt geluisterd naar de mensen die aan den lijve de gevolgen van het kolonialisme ondervinden, werkt bevrijdend voor beide partijen.

Bevrijdt theater van angsten?

Déon: Ja. Ik werd theatermaker omdat ik alle mogelijke verhalen wil delen, ook mijn persoonlijk verhaal. Nu werk ik aan Chronique(s), een solo over een traumatiserende douanecontrole en fouillering tijdens een reis. Die ervaring speel ik van me af. Dat is helend. Daarom organiseren we na de opvoering van Carte Noire Nommée Désir een feest mét care space waar toeschouwers kunnen babbelen met ons. We geven ruimte aan ieders stem. De leden van de commissie die nadacht over excuses aan Congo is hartelijk uitgenodigd om mee te praten én te luisteren.