Een schaap staat op en besluit dat het niet langer tevreden is met zichzelf. Het voelt dat het meer in zich heeft, voorbestemd is tot een glorieuzer leven dan dat van zijn soortgenoten. De weg naar de ultieme transformatie is lang, maar het schaap zet door, vastbesloten om het lot, de wetten van de fysica en de goede smaak te tarten. Een verhaal over identiteit, ergens toe willen horen maar daar uiteindelijk toch niet in slagen.

Een poëtische en beeldende voorstelling die zichzelf als een compositie ziet over durven kijken en verbeelden zonder juist of fout.

Tegelijkertijd langzaam en bruusk, steeds terugkerend maar toch onvoorspelbaar, brengt Noche (de nacht) een zachte pauze met een eigen ritme.  

Helen en haar man Danny vieren thuis het nieuws dat Helen zwanger is van hun tweede kind. Hun etentje wordt onderbroken door Helens broer Liam die onder het bloed toekomt. In zijn theatertekst ‘Orphans’ (2009) vol chaotische en levensechte dialogen die de haperende communicatie tussen mensen bijna natuurgetrouw weergeven, ontrafelt Dennis Kelly minutieus een moreel dilemma.