Het zijn steevast de overwinnaars die de geschiedenisboeken schrijven. Met alle leugens, toevallige ontmoetingen en accidents de parcours van dien. Met deze vaststelling in het achterhoofd, reizen Jan Lauwers en Needcompany doorheen de tijd via de stambomen van alle leden. Na een internationale tournee – en de selectie voor Het TheaterFestival 2016 – keert The blind poet terug naar zijn premièreplek in het Kaaitheater.

Theatermaker Thomas Bellinck ziet de tijd rijp om het digitaal migratiemanagement op de rooster te leggen. Kun je ongemak over sociale sortering zomaar uitbesteden? Gesprekken met grens- en datamanagers in de controlekamers van Project Europa vormen het startpunt voor deze documentaire musical.

Een gemaskerde soldaat gaat in dialoog met de vrouw die hij levend begraaft. Dit gesprek tussen dader en slachtoffer neemt langzaam maar zeker absurde vormen aan. De jonge Palestijnse regisseur Bashar Murkus confronteert je tegelijk met een gefictionaliseerde weerspiegeling van de oorlog in Syrië én met een visioen van het totalitaire geweld dat het Midden-Oosten in zijn greep houdt.

Als je leest, maak je keuzes. Wat je leest, vertaalt zich naar de taal van je eigen leven. Een boek zoals Tolstojs Anna Karenina zou wel eens de verzameling kunnen zijn van alle levens die het lichtjes of ingrijpend heeft veranderd. Met deze eerste theatertekst die Tiago Rodrigues voor tg STAN schrijft, slaat hij overtuigend een brug tussen de acteurs van het Portugese Teatro Nacional en de spelers van STAN.

Ervaar wat de basis van menselijk contact is en hoe een groep op een hele directe manier samen kan komen. De intensiteit die ontstaat wanneer je wel naar elkaar kijkt maar niets zegt, is enorm. Deze ontmoeting is gebaseerd op de jaarlijkse bijeenkomst van de Inuit-stamhoofden, waarbij niet gesproken wordt.

De Amerikaanse kwantumfysicus David Bohm gaat uit van de zelfregulerende werking van een groep mensen. Je denkt nooit alleen, maar bent altijd verbonden met het denken van anderen. Dit maakt een gesprek dé plek bij uitstek waar je de patronen van dit collectief denken kan onderzoeken en onderhouden – zonder gespreksleider.

Op zes dagen tijd speelt Forced Entertainment het volledige werk van van Shakespeare. Niet de volledige stukken maar wel gecondenseerde vertellingen ervan. Ze distilleerden de essentie uit elke tekst, om zo tot zesendertig prachtige miniatuuropvoeringen te komen. De cast bestaat uit huishoudobjecten, het toneel is een tafelblad van één meter lang.

Wat bedoelen we eigenlijk als we ‘wij’ zeggen? Wie zijn we en hoe bepalen we wie daar bij hoort – en vooral wie niet? Met deze nieuwe productie legt Laura van Dolron het welbehagen én gevaar van ons wij-gevoel bloot. Verwacht je aan een voorstelling die eerst confronteert, maar daarna – op z’n Dolrons – geneest.

Vertrekkend vanuit de Golem-mythe – waarin Joodse geleerden leven blazen in dode materie, die zich vervolgens tegen hen keert – creëert Thomas Ryckewaert een uitgesproken beeldende voorstelling over ambitie, creativiteit, macht, schepping, waanzin en destructie.

In 1918, wanneer WO I stilaan op zijn einde loopt, buigen François Georges Picot en Mark Sykes – respectievelijk een Frans en Brits diplomaat – zich over de kaart van het Midden Oosten. In een geheim akkoord hertekenen ze de grenzen. De gevolgen zijn tot vandaag voelbaar. In Vanishing State laat Lucien Bourjeily je de oefening nog eens overdoen met de kennis van wat er de voorbije honderd jaar in de Levant gebeurd is.

Een groep mensen probeert verwoed een nieuw beginpunt te vinden, op zoek naar een doordachte manier om een structuur te kraken en een systeem te rebooten. Het resultaat is een bevlogen relaas over bouwen en heropbouwen, over verwoesting en ruïnes. Het is een beeldenstorm op het breukvlak tussen mythe en realiteit, met een twintigtal acteurs in zeven talen.