Black + Forecasting

In dit dubbelprogramma hernemen we twee korte voorstellingen die  gecreëerd werden voor Performatik 2011. De voorstellingen kwamen los van elkaar tot stand maar hebben veel gemeen. Beide gaan over hoe op een theaterscène met minimale middelen personen en dingen opgeroepen kunnen worden en een ‘bestaan’ verwerven dat – hoe onzichtbaar ook – door de toeschouwers wordt aanvaard.

• In Black tracht de Noorse choreografe Mette Edvardsen – bijna als een tovenaar – een aantal objecten op de scène te laten verschijnen. Op het lege toneel begint zij meubilair en objecten te ‘verbeelden’. Ze benoemt ze, geeft ze een naam, herhaalt die, wel acht keer na elkaar. Acht keer het woord tafel, tot wij die tafel zien staan. De objecten worden tot leven ‘gepraat’. Ze worden gebruikt op de scène, spelen hun rol in een aantal gebeurtenissen om daarna weer te verdwijnen. Waarheen? Naar een andere, onzichtbare wereld, een parallel universum? Of worden ze opgeslokt in ons geheugen, tot we hen weer oproepen?
  
Black is een fascinerende voorstelling over het creëren van een wereld via woorden en bewegingen, over aan- en afwezig zijn, over ervaren en leren, over bewustzijn en verbeelding. Over theater.

• Forecasting is het derde deel van een performancetrilogie over de toekomst, gecreëerd door Barbara Matijević en Giuseppe Chico (de eerste delen zijn I am 1984 en Tracks). Wetenschappers hebben allerhande methodes ontwikkeld om processen, trends en ontwikkelingen te voorspellen. Wij, bange westerse mensen, willen graag weten wat ons te wachten staat. We zoeken veiligheid en zekerheid, leggen alles vast, doden het leven. Toeval echter genereert energie. Risico nemen en uitdagingen aangaan, resulteert in vitaliteit. Bij de voorbereiding van Forecasting hebben Matijević en Chico een verzameling aangelegd van YouTube-filmpjes waarop menselijke lichaamsdelen verschijnen. Tijdens de voorstelling is Matijević alleen op de scène met haar laptop en gaat zij ‘fysiek’ met deze beelden in gesprek. Wat op het beeld ontbreekt, vult zij met haar eigen lichaam aan. Zij creëert ontmoetingen, kruispunten tussen de driedimensionale zichtbare wereld op de scène en de tweedimensionale virtuele wereld van het beeld. De filmpjes zijn toevallig gevonden materiaal en toch ontstaat er zoiets als een verhaal. Geen narratief in woorden, maar relaties, belevenissen, incidenten tussen beelden en een levend lichaam.

Forecasting ging in première tijdens Performatik 2011, en stond o.m. op de affiche van het Festival  van Avignon 2011 (la 25ème heure), en onlangs nog het Festival
d'automne in Parijs 2012.